Ζωδιακός χρόνος
Του Χρίστου Λογαρίδη
Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια, είναι ο χρόνος. Θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε αυτό το μυστήριο μέσα από τα μυστικά του ζωδιακού? Θα μπορούσαμε να δούμε τον ζωδιακό σαν ένα ρολόι? Και αν ναι, πως θα ήταν αυτό το ρολόι? Όλοι έχουμε ένα ρολόι, όλοι είμαστε σκλάβοι του, καθορίζει τη ζωή μας σαν παντοδύναμος τύραννος. Χωρίζεται σε 12 ώρες, όπως και ο ζωδιακός. Κάθε ώρα χωρίζεται σε λεπτά και κάθε λεπτό σε δευτερόλεπτα. Κάτι ανάλογο έχουμε και με τον ζωδιακό, μόνο που δίνουμε άλλο όνομα. Θα μπορούσαμε τα λεπτά, να τα δούμε σαν τις μοίρες του ζωδιακού και τα δευτερόλεπτα σαν τις υποδιαιρέσεις των μοιρών. Κάποιος άνθρωπος, έρχεται στη ζωή στις μία και δέκα. Η ζωή του ξεκινά από αυτόν τον χρόνο, αλλά ο χρόνος υπήρχε και πρίν. Κάποιος πεθαίνει στις δυο και πέντε, αλλά ο χρόνος υπάρχει και μετά. Κάποιος είναι Τοξότης, αλλά υπάρχουν ζώδια και πρίν, και μετά τον Τοξότη. Όπως και ο χρόνος. Ένα ρολόι, έχει τρείς δείκτες, που μετράνε τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα. Κάποιος άνθρωπος, όταν το ρολόι δείχνει 8 το πρωί ξυπνάει, όταν δείχνει 2 το μεσημέρι τρώει, όταν δείχνει 12 το βράδι κοιμάται. Κάθε ώρα φέρνει διαφορετικές ανάγκες. Αν το δούμε ζωδιακά, κάθε ζώδιο έχει διαφορετικές ανάγκες. Μόνο που το ζωδιακό ρολόι, είναι πολύ πιο πολύπλοκο και πολυδιάστατο από το ρολόι που φοράμε στο χέρι μας. Το ζωδιακό ρολόι, δεν έχει μόνο 3 δείκτες, αλλά πολύ περισσότερους. Έχει έναν δείκτη για κάθε πλανήτη, άλλους δείκτες για τους δεσμούς της Σελήνης, άλλους για τον ωροσκόπο, το μεσουράνημα, τους αστεροειδής κλπ. Για τους πιο προχωρημένους, έχει και δείκτες για πλανήτες που ακόμα δεν έχουν ανακαλυφθεί, όπως ο Ορφέας, που λέγεται πως είναι κυβερνήτης του Ζυγού, αλλά και άλλους δείκτες για τους εσωτερικούς πλανήτες, αυτούς που είναι αόρατοι στην ανθρώπινη φυσιολογία, όπως η Αθηνά, και γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με την εσωτερική αστρολογία. Έχουμε λοιπόν ένα ρολόι με πάρα πολλούς δείκτες, που όπως και στα κανονικά ρολόγια, κάθε δείκτης κινείται με διαφορετική ταχύτητα. Ο δείκτης της Σελήνης, κινείται πολύ πιο γρήγορα από τον δείκτη του Ερμή και του Άρη, της Αφροδίτης και του Ήλιου. Ενώ οι δείκτες των εξωκρόνιων πλανητών, του Ουρανού, του Ποσειδώνα και του Πλούτωνα κινούνται πάρα πολύ αργά. Θα μπορούσαμε να πούμε, πως αυτοί οι αργοί δείκτες, μετράνε εποχές. Κάθε άνθρωπος λοιπόν, έχει μέσα του ένα τέτοιο πολύπλοκο και πολυδιάστατο ρολόι. Κάποιος ξεκινά να μετρά τον χρόνο, από τις δυο και πέντε, γιατί τότε ήρθε στη γη. Όμως αν ο δείκτης του Ήλιου του, είναι στις δύο και πέντε, ο δείκτης της Σελήνης του, μπορεί να είναι στις δέκα και έξι, του Ερμή στις επτά παρά πέντε, μέχρι τον πιο αργό δείκτη, τον Πλούτωνα που ίσως είναι στις οκτώ και δέκα. Καθώς οι δείκτες αυτών των διαφορετικών χρόνων γυρίζουν μέσα στο ζωδιακό ρολόι, ενεργοποιούν τις ανάγκες που έχει ο άνθρωπος, άλλες φορές με θετικό και άλλες με αρνητικό τρόπο. Ο άνθρωπος της ώρας δύο και πέντε, δεν μπορεί να λειτουργεί θετικά σε όλες τις ώρες. Κάποιες ώρες δεν του ταιριάζουν, είναι κουρασμένος, η πεινασμένος, χρειάζεται κάποιες ώρες για ξεκούραση κλπ. Αντίθετα το ρολόι κάποιου άλλου, λειτουργεί διαφορετικά, τον κινητοποιεί σε διαφορετικές ώρες και για άλλες ανάγκες. Κάθε άνθρωπος έχει ένα διαφορετικό τέτοιο ρολόι μέσα του. Όταν λοιπόν συναντιούνται δυο άνθρωποι, στην ουσία συναντιούνται διαφορετικοί χρόνοι. Διαφορετικές συνειδήσεις, χρόνοι σε διαφορετικά επίπεδα αντίληψης και εξέλιξης. Το περίεργο είναι, πως κάθε άνθρωπος, έχει διαφορετικά στάδια αντίληψης μέσα του. Μπορεί το ρολόι του συναισθηματικού του σώματος να είναι πολύ εξελιγμένο, να είναι σε στάδιο συνείδησης πολύ καλό, αλλά το ρολόι του λογικού του σώματος να είναι σε χαμηλό στάδιο εξέλιξης. Αυτό τώρα φανταστείτε το για όλους τους δείκτες σε αυτό το εσωτερικό ρολόι με τους πολλούς δείκτες μέσα μας. Ίσως τώρα αρχίζουμε να κατανοούμε, γιατί είναι τόσο δύσκολο να έχουμε αρμονικές σχέσεις με όλους, αλλά και γιατί δεν μπορούμε να έχουμε αρμονικές σχέσεις, ούτε με τον ίδιο μας τον εαυτό. Τον χρόνο, θα μπορούσαμε να τον δούμε και σαν πληροφορία, άλλωστε κάθε λεπτό που ζούμε, απλά μας μεταφέρει νέες πληροφορίες. Ένα κομμάτι μας λοιπόν, ας πούμε το συναισθηματικό μας, ψάχνει για άλλες πληροφορίες από το πνευματικό μας, το λογικό μας, η ακόμα και το υλικό μας κομμάτι. Δύσκολο να καλύψει κάποιος όλες τις ανάγκες, πόσο μάλλον να τις βρει σε κάποιον άλλο άνθρωπο. Κάθε επαφή μας είτε με τον εσωτερικό εαυτό μας, είτε με τους άλλους ανθρώπους, είναι ένα ταξίδι στον χρόνο. Μάλιστα σε πολυχρόνο, μιας και είπαμε πως κάθε ένας μας, έχει πολλούς χρόνους που κουβαλάει και προσπαθεί να κατανοήσει. Κάθε χρόνος έχει διαφορετικές ανάγκες, που πολλές φορές έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους. Αυτό που αστρολογικά ονομάζουμε δυσαρμονικές όψεις. Σαν να είσαι ερωτευμένος, αλλά να μην έχεις χρήματα. Προσπαθώντας να βγάλεις χρήματα, δεν έχεις χρόνο για έρωτα. Μέχρι να βγάλεις χρήματα, χάνεις τον έρωτα και τώρα, έχεις χρήματα άλλα όχι έρωτα. Ή έχεις και έρωτα και χρήματα, άλλα δεν έχεις επικοινωνία. Οι συνδιασμοί είναι άπειροι. Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα, είναι η επαφή με διαφορετικούς χρόνους. Την ώρα που ο ένας αναπτύσει το εγώ του, που θεωρεί πως το νόημα είναι να κατακτάς, να υποτάσεις τον άλλο, που ψάχνει για δύναμη και επιβολή πάνω στους άλλους, η άλλη πλευρά, έχει περάσει σε άλλο στάδιο, θέλει συνεργασία, επικοινωνία, αγάπη. Θα γίνει μάχη. Μάχη διαφορετικών χρόνων. Αυτό το βλέπουμε όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στις χώρες. Η Δύση πέρασε έναν μεσαίωνα και εξελίχθηκε, ενώ οι μουσουλμανικές χώρες περνάνε τώρα τον δικό τους μεσαίωνα. Η δύση τώρα περνά οικονομικό μεσαίωνα, άλλοι θα τον περάσουν αργότερα. Αν πας σε κάποιο χωριό της Αφρικής, πας σε άλλο χρόνο. Χώρος και χρόνος όμως, είναι ένα. Το ρολόι που έχουμε μέσα μας, έχει και μια άλλη διάσταση, την διάσταση του χώρου. Τότε οι ώρες- ζώδια, μετατρέπονται σε χώρους – οίκους. Έτσι αυτό το ρολόι, μετατρέπεται σε χωρόχρονο. Άλλος χωρόχρονος το χωρίο της Αφρικής, άλλος μια μεγάλη πολιτεία. Άλλος χωρόχρονος ένα μικρό διαμέρισμα στην Κυψέλη, άλλος μια βίλα στην Εκάλη. Άλλος δυο γονείς με αγάπη, άλλος δυο που μισιούνται. Ανάλογα λοιπόν τον χώρο και τον χρόνο που ανοίγει κάποιος τα μάτια του, ανάλογα με το περιβάλλον που θα αντιμετωπίσει, τις ανάγκες που θα καλεστεί να καλύψει, τα όνειρα που θα πολεμήσει να πετύχει, θα διαμορφώσει τον χωρόχρονο του, την συνείδηση του. Θα ζήσει τον αστρολογικό χάρτη του, τους χρόνους του. Ακόμα και ο ίδιος άνθρωπος, αν ξεκινήσει σε διαφορετικές εποχές, θα εξελιχθεί διαφορετικά. Αν ο Μότσαρτ γεννηθεί σε χωριό της Αφρικής, δύσκολα θα κάνει την μουσική που έκανε. Αλλά ακόμα και αν γεννηθεί σήμερα, σε μια δυτική χώρα, αν κάνει μουσική, δεν θα κάνει την ίδια. Θα έχει υπολογιστές και ίσως κάνει ηλεκτρονική μουσική. Ο χώρος και ο χρόνος καθορίζουν το ποιος θα γίνεις. Οι ανάγκες που φέρνει ο χώρος και ο χρόνος δημιουργούν τη διαδρομή. Καλό είναι λοιπόν να μη κρίνουμε τους άλλους, είναι σε διαφορετικό χωρόχρονο, μόνο αν ζούσαμε τη ζωή τους με κάθε λεπτομέρεια θα μπορούσαμε να τους καταλάβουμε. Το σίγουρο είναι πως άνθρωποι σε πιο εξελιγμένο χρόνο, είναι δάσκαλοι και μας τραβάνε εμπρός. Τους περισσότερους όμως δεν τους κατανοούμε. Τους σταυρώνουμε. Όμως στην πραγματική πραγματικότητα, χρόνος δεν υπάρχει. Το σύμπαν είναι άχρονο. Τι είναι λοιπόν αυτός ο χρόνος που είναι τόσο διαφορετικός για τον καθένα μας? Μήπως είναι το μάτριξ μας? Μια ψευδαίσθηση, μάλιστα διαφορετική για καθένα μας? Μήπως κάθε άνθρωπος ζει μια δική του ψευδαίσθηση? Μήπως είναι αυτό που λέμε, στον κόσμο του? Κάθε άνθρωπος έχει αυτό το πολύπλοκο ρολόι, που μάλιστα είναι πολυδιάστατο. Αλλιώς αντιλαμβάνεται την ίδια ώρα όταν είναι πέντε χρονών, αλλιώς τριάντα, αλλιώς πενήντα. Η ίδια ώρα – ενέργεια – πληροφορία, φέρνει σε κάθε κύκλο – χρόνο, άλλες ανάγκες και άλλα όνειρα – επιθυμίες. Κάθε ανθρώπινο ρολόι τώρα, εμπεριέχεται σε ένα μεγαλύτερο. Ένα ρολόι που συντονίζει όλα τα ρολόγια. Θα μπορούσαμε να το δούμε σαν ένα ρολόι – ζωδιακό, γύρω από το Ηλιακό μας σύστημα. Δεν θα ήταν κύκλος, αλλά σφαίρα αν το δούμε τρισδιάστατα. Θα μπορούσαμε τώρα να δούμε αυτή τη σφαίρα, να έχει πολλές καμπυλότητες, πύλες, όπου από άλλη διάσταση περνάνε οντότητες και ζούνε στον κόσμο μας την εμπειρία του χωρόχρονου, όπως βιώνεται στο Ηλιακό μας σύστημα, αυτή την εποχή. Τα μικρά πολύπλοκα ρολόγια, είναι λοιπόν συνδεδεμένα με ένα μεγαλύτερο, που είναι πύλη από άλλη διάσταση – πραγματικότητα. Με τη σειρά του, αυτό το μεγάλο ρολόι, είναι συνδεδεμένο με πολλά ρολόγια – πλανητικά συστήματα, που με τη σειρά τους είναι πύλες άλλης διάστασης και κάθε ένα έχει ένα διαφορετικό πρόγραμμα – εμπειρία και χωρόχρονους. Όμως όλα αυτά τα ρολόγια, εμπεριέχονται με τη σειρά τους σε ένα γαλαξιακό ρολόι, που με τη σειρά του, μαζί με άλλα γαλαξιακά ρολόγια, εμπεριέχεται σε κάποιο μεγαλύτερο, συμπαντικό ρολόι, που ίσως και αυτό, μαζί με άλλα συμπαντικά ρολόγια, να εμπεριέχονται σε ένα υπερσυμπαντικό ρολόι, που ίσως και αυτό να εμπεριέχεται σε κάποιο άλλο. Κανείς δεν ξέρει πόσα ρολόγια υπάρχουν, που, η αν, κάπου σταματάει αυτό, η για πιο λόγο υπάρχει. Με τον ίδιο τρόπο τώρα, που ο χρόνος του ενός δείκτη, κινείται διαφορετικά από έναν άλλο δείκτη, έτσι και τα ρολόγια έχουν διαφορετική κίνηση, αίσθηση του χρόνου. Είναι άλλος χρόνος στο ρολόι ενός ανθρώπου, άλλος χρόνος στο γαλαξιακό ρολόι, άλλος στο συμπαντικό, η το υπερσυμπαντικό. Μια ζωή για έναν άνθρωπο, θα μπορούσε να είναι ένα δευτερόλεπτο για το γαλαξιακό ρολόι, η κλάσμα του δευτερολέπτου για το συμπαντικό ρολόι. Ο χρόνος είναι εντελώς σχετική έννοια γιατί κάθε ρολόι μετρά διαφορετικά. ΄΄Όλα τα ρολόγια όμως, άρα και οι άνθρωποι, εμπεριέχονται σε ένα αδιανόητο και πολυδιάστατο ρολόι, που με το μυαλό μας δεν μπορούμε να φανταστούμε. Όλοι οι άνθρωποι λοιπόν, είμαστε κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον λίγο χρόνο που νιώθουμε σε αυτή τη χωροχρονική ψευδαίσθηση που ζούμε τώρα. Αν το κατανοήσουμε αυτό, αν αλλάξουμε τον πολιτισμό μας, αν κατανοήσουμε την ψευδαίσθηση που ζούμε, αν αντί για πόλεμο και ανταγωνισμό, που δημιουργούν χρόνους κόλαση, δημιουργήσουμε χρόνους με άλλα αξιακά συστήματα, τότε μια πνευματική άνοδος θα έρθει στη γη, που θα μας επιτρέπει να βγούμε από το τούνελ της ψευδαίσθησης και να ζούμε σε άχρονο χρόνο, δημιουργώντας ελεύθερα την πραγματικότητα που θέλουμε. Μοιάζει ουτοπικό, γιατί μας μαθαίνουν λάθος, χειραγωγούν το μυαλό μας, τα ρολόγια μας, να δημιουργούν χρόνους γεμάτους φόβο και πόλεμο. Αλλά εύκολα μπορούμε να το αλλάξουμε. Τότε οι χρόνοι επιθυμίες του ενός, δεν θα έρχονται σε σύγκρουση με τους χρόνους επιθυμίες του άλλου, γιατί θα είναι σεβαστό το διαφορετικό στάδιο του άλλου. Η ατομικότητα και η διαφορετικότητα, δεν είναι έχθρα, είναι όλοι οι χρόνοι που δημιουργούν το άχρονο και αιώνιο.
Του Χρίστου Λογαρίδη
Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια, είναι ο χρόνος. Θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε αυτό το μυστήριο μέσα από τα μυστικά του ζωδιακού? Θα μπορούσαμε να δούμε τον ζωδιακό σαν ένα ρολόι? Και αν ναι, πως θα ήταν αυτό το ρολόι? Όλοι έχουμε ένα ρολόι, όλοι είμαστε σκλάβοι του, καθορίζει τη ζωή μας σαν παντοδύναμος τύραννος. Χωρίζεται σε 12 ώρες, όπως και ο ζωδιακός. Κάθε ώρα χωρίζεται σε λεπτά και κάθε λεπτό σε δευτερόλεπτα. Κάτι ανάλογο έχουμε και με τον ζωδιακό, μόνο που δίνουμε άλλο όνομα. Θα μπορούσαμε τα λεπτά, να τα δούμε σαν τις μοίρες του ζωδιακού και τα δευτερόλεπτα σαν τις υποδιαιρέσεις των μοιρών. Κάποιος άνθρωπος, έρχεται στη ζωή στις μία και δέκα. Η ζωή του ξεκινά από αυτόν τον χρόνο, αλλά ο χρόνος υπήρχε και πρίν. Κάποιος πεθαίνει στις δυο και πέντε, αλλά ο χρόνος υπάρχει και μετά. Κάποιος είναι Τοξότης, αλλά υπάρχουν ζώδια και πρίν, και μετά τον Τοξότη. Όπως και ο χρόνος. Ένα ρολόι, έχει τρείς δείκτες, που μετράνε τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα. Κάποιος άνθρωπος, όταν το ρολόι δείχνει 8 το πρωί ξυπνάει, όταν δείχνει 2 το μεσημέρι τρώει, όταν δείχνει 12 το βράδι κοιμάται. Κάθε ώρα φέρνει διαφορετικές ανάγκες. Αν το δούμε ζωδιακά, κάθε ζώδιο έχει διαφορετικές ανάγκες. Μόνο που το ζωδιακό ρολόι, είναι πολύ πιο πολύπλοκο και πολυδιάστατο από το ρολόι που φοράμε στο χέρι μας. Το ζωδιακό ρολόι, δεν έχει μόνο 3 δείκτες, αλλά πολύ περισσότερους. Έχει έναν δείκτη για κάθε πλανήτη, άλλους δείκτες για τους δεσμούς της Σελήνης, άλλους για τον ωροσκόπο, το μεσουράνημα, τους αστεροειδής κλπ. Για τους πιο προχωρημένους, έχει και δείκτες για πλανήτες που ακόμα δεν έχουν ανακαλυφθεί, όπως ο Ορφέας, που λέγεται πως είναι κυβερνήτης του Ζυγού, αλλά και άλλους δείκτες για τους εσωτερικούς πλανήτες, αυτούς που είναι αόρατοι στην ανθρώπινη φυσιολογία, όπως η Αθηνά, και γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με την εσωτερική αστρολογία. Έχουμε λοιπόν ένα ρολόι με πάρα πολλούς δείκτες, που όπως και στα κανονικά ρολόγια, κάθε δείκτης κινείται με διαφορετική ταχύτητα. Ο δείκτης της Σελήνης, κινείται πολύ πιο γρήγορα από τον δείκτη του Ερμή και του Άρη, της Αφροδίτης και του Ήλιου. Ενώ οι δείκτες των εξωκρόνιων πλανητών, του Ουρανού, του Ποσειδώνα και του Πλούτωνα κινούνται πάρα πολύ αργά. Θα μπορούσαμε να πούμε, πως αυτοί οι αργοί δείκτες, μετράνε εποχές. Κάθε άνθρωπος λοιπόν, έχει μέσα του ένα τέτοιο πολύπλοκο και πολυδιάστατο ρολόι. Κάποιος ξεκινά να μετρά τον χρόνο, από τις δυο και πέντε, γιατί τότε ήρθε στη γη. Όμως αν ο δείκτης του Ήλιου του, είναι στις δύο και πέντε, ο δείκτης της Σελήνης του, μπορεί να είναι στις δέκα και έξι, του Ερμή στις επτά παρά πέντε, μέχρι τον πιο αργό δείκτη, τον Πλούτωνα που ίσως είναι στις οκτώ και δέκα. Καθώς οι δείκτες αυτών των διαφορετικών χρόνων γυρίζουν μέσα στο ζωδιακό ρολόι, ενεργοποιούν τις ανάγκες που έχει ο άνθρωπος, άλλες φορές με θετικό και άλλες με αρνητικό τρόπο. Ο άνθρωπος της ώρας δύο και πέντε, δεν μπορεί να λειτουργεί θετικά σε όλες τις ώρες. Κάποιες ώρες δεν του ταιριάζουν, είναι κουρασμένος, η πεινασμένος, χρειάζεται κάποιες ώρες για ξεκούραση κλπ. Αντίθετα το ρολόι κάποιου άλλου, λειτουργεί διαφορετικά, τον κινητοποιεί σε διαφορετικές ώρες και για άλλες ανάγκες. Κάθε άνθρωπος έχει ένα διαφορετικό τέτοιο ρολόι μέσα του. Όταν λοιπόν συναντιούνται δυο άνθρωποι, στην ουσία συναντιούνται διαφορετικοί χρόνοι. Διαφορετικές συνειδήσεις, χρόνοι σε διαφορετικά επίπεδα αντίληψης και εξέλιξης. Το περίεργο είναι, πως κάθε άνθρωπος, έχει διαφορετικά στάδια αντίληψης μέσα του. Μπορεί το ρολόι του συναισθηματικού του σώματος να είναι πολύ εξελιγμένο, να είναι σε στάδιο συνείδησης πολύ καλό, αλλά το ρολόι του λογικού του σώματος να είναι σε χαμηλό στάδιο εξέλιξης. Αυτό τώρα φανταστείτε το για όλους τους δείκτες σε αυτό το εσωτερικό ρολόι με τους πολλούς δείκτες μέσα μας. Ίσως τώρα αρχίζουμε να κατανοούμε, γιατί είναι τόσο δύσκολο να έχουμε αρμονικές σχέσεις με όλους, αλλά και γιατί δεν μπορούμε να έχουμε αρμονικές σχέσεις, ούτε με τον ίδιο μας τον εαυτό. Τον χρόνο, θα μπορούσαμε να τον δούμε και σαν πληροφορία, άλλωστε κάθε λεπτό που ζούμε, απλά μας μεταφέρει νέες πληροφορίες. Ένα κομμάτι μας λοιπόν, ας πούμε το συναισθηματικό μας, ψάχνει για άλλες πληροφορίες από το πνευματικό μας, το λογικό μας, η ακόμα και το υλικό μας κομμάτι. Δύσκολο να καλύψει κάποιος όλες τις ανάγκες, πόσο μάλλον να τις βρει σε κάποιον άλλο άνθρωπο. Κάθε επαφή μας είτε με τον εσωτερικό εαυτό μας, είτε με τους άλλους ανθρώπους, είναι ένα ταξίδι στον χρόνο. Μάλιστα σε πολυχρόνο, μιας και είπαμε πως κάθε ένας μας, έχει πολλούς χρόνους που κουβαλάει και προσπαθεί να κατανοήσει. Κάθε χρόνος έχει διαφορετικές ανάγκες, που πολλές φορές έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους. Αυτό που αστρολογικά ονομάζουμε δυσαρμονικές όψεις. Σαν να είσαι ερωτευμένος, αλλά να μην έχεις χρήματα. Προσπαθώντας να βγάλεις χρήματα, δεν έχεις χρόνο για έρωτα. Μέχρι να βγάλεις χρήματα, χάνεις τον έρωτα και τώρα, έχεις χρήματα άλλα όχι έρωτα. Ή έχεις και έρωτα και χρήματα, άλλα δεν έχεις επικοινωνία. Οι συνδιασμοί είναι άπειροι. Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα, είναι η επαφή με διαφορετικούς χρόνους. Την ώρα που ο ένας αναπτύσει το εγώ του, που θεωρεί πως το νόημα είναι να κατακτάς, να υποτάσεις τον άλλο, που ψάχνει για δύναμη και επιβολή πάνω στους άλλους, η άλλη πλευρά, έχει περάσει σε άλλο στάδιο, θέλει συνεργασία, επικοινωνία, αγάπη. Θα γίνει μάχη. Μάχη διαφορετικών χρόνων. Αυτό το βλέπουμε όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στις χώρες. Η Δύση πέρασε έναν μεσαίωνα και εξελίχθηκε, ενώ οι μουσουλμανικές χώρες περνάνε τώρα τον δικό τους μεσαίωνα. Η δύση τώρα περνά οικονομικό μεσαίωνα, άλλοι θα τον περάσουν αργότερα. Αν πας σε κάποιο χωριό της Αφρικής, πας σε άλλο χρόνο. Χώρος και χρόνος όμως, είναι ένα. Το ρολόι που έχουμε μέσα μας, έχει και μια άλλη διάσταση, την διάσταση του χώρου. Τότε οι ώρες- ζώδια, μετατρέπονται σε χώρους – οίκους. Έτσι αυτό το ρολόι, μετατρέπεται σε χωρόχρονο. Άλλος χωρόχρονος το χωρίο της Αφρικής, άλλος μια μεγάλη πολιτεία. Άλλος χωρόχρονος ένα μικρό διαμέρισμα στην Κυψέλη, άλλος μια βίλα στην Εκάλη. Άλλος δυο γονείς με αγάπη, άλλος δυο που μισιούνται. Ανάλογα λοιπόν τον χώρο και τον χρόνο που ανοίγει κάποιος τα μάτια του, ανάλογα με το περιβάλλον που θα αντιμετωπίσει, τις ανάγκες που θα καλεστεί να καλύψει, τα όνειρα που θα πολεμήσει να πετύχει, θα διαμορφώσει τον χωρόχρονο του, την συνείδηση του. Θα ζήσει τον αστρολογικό χάρτη του, τους χρόνους του. Ακόμα και ο ίδιος άνθρωπος, αν ξεκινήσει σε διαφορετικές εποχές, θα εξελιχθεί διαφορετικά. Αν ο Μότσαρτ γεννηθεί σε χωριό της Αφρικής, δύσκολα θα κάνει την μουσική που έκανε. Αλλά ακόμα και αν γεννηθεί σήμερα, σε μια δυτική χώρα, αν κάνει μουσική, δεν θα κάνει την ίδια. Θα έχει υπολογιστές και ίσως κάνει ηλεκτρονική μουσική. Ο χώρος και ο χρόνος καθορίζουν το ποιος θα γίνεις. Οι ανάγκες που φέρνει ο χώρος και ο χρόνος δημιουργούν τη διαδρομή. Καλό είναι λοιπόν να μη κρίνουμε τους άλλους, είναι σε διαφορετικό χωρόχρονο, μόνο αν ζούσαμε τη ζωή τους με κάθε λεπτομέρεια θα μπορούσαμε να τους καταλάβουμε. Το σίγουρο είναι πως άνθρωποι σε πιο εξελιγμένο χρόνο, είναι δάσκαλοι και μας τραβάνε εμπρός. Τους περισσότερους όμως δεν τους κατανοούμε. Τους σταυρώνουμε. Όμως στην πραγματική πραγματικότητα, χρόνος δεν υπάρχει. Το σύμπαν είναι άχρονο. Τι είναι λοιπόν αυτός ο χρόνος που είναι τόσο διαφορετικός για τον καθένα μας? Μήπως είναι το μάτριξ μας? Μια ψευδαίσθηση, μάλιστα διαφορετική για καθένα μας? Μήπως κάθε άνθρωπος ζει μια δική του ψευδαίσθηση? Μήπως είναι αυτό που λέμε, στον κόσμο του? Κάθε άνθρωπος έχει αυτό το πολύπλοκο ρολόι, που μάλιστα είναι πολυδιάστατο. Αλλιώς αντιλαμβάνεται την ίδια ώρα όταν είναι πέντε χρονών, αλλιώς τριάντα, αλλιώς πενήντα. Η ίδια ώρα – ενέργεια – πληροφορία, φέρνει σε κάθε κύκλο – χρόνο, άλλες ανάγκες και άλλα όνειρα – επιθυμίες. Κάθε ανθρώπινο ρολόι τώρα, εμπεριέχεται σε ένα μεγαλύτερο. Ένα ρολόι που συντονίζει όλα τα ρολόγια. Θα μπορούσαμε να το δούμε σαν ένα ρολόι – ζωδιακό, γύρω από το Ηλιακό μας σύστημα. Δεν θα ήταν κύκλος, αλλά σφαίρα αν το δούμε τρισδιάστατα. Θα μπορούσαμε τώρα να δούμε αυτή τη σφαίρα, να έχει πολλές καμπυλότητες, πύλες, όπου από άλλη διάσταση περνάνε οντότητες και ζούνε στον κόσμο μας την εμπειρία του χωρόχρονου, όπως βιώνεται στο Ηλιακό μας σύστημα, αυτή την εποχή. Τα μικρά πολύπλοκα ρολόγια, είναι λοιπόν συνδεδεμένα με ένα μεγαλύτερο, που είναι πύλη από άλλη διάσταση – πραγματικότητα. Με τη σειρά του, αυτό το μεγάλο ρολόι, είναι συνδεδεμένο με πολλά ρολόγια – πλανητικά συστήματα, που με τη σειρά τους είναι πύλες άλλης διάστασης και κάθε ένα έχει ένα διαφορετικό πρόγραμμα – εμπειρία και χωρόχρονους. Όμως όλα αυτά τα ρολόγια, εμπεριέχονται με τη σειρά τους σε ένα γαλαξιακό ρολόι, που με τη σειρά του, μαζί με άλλα γαλαξιακά ρολόγια, εμπεριέχεται σε κάποιο μεγαλύτερο, συμπαντικό ρολόι, που ίσως και αυτό, μαζί με άλλα συμπαντικά ρολόγια, να εμπεριέχονται σε ένα υπερσυμπαντικό ρολόι, που ίσως και αυτό να εμπεριέχεται σε κάποιο άλλο. Κανείς δεν ξέρει πόσα ρολόγια υπάρχουν, που, η αν, κάπου σταματάει αυτό, η για πιο λόγο υπάρχει. Με τον ίδιο τρόπο τώρα, που ο χρόνος του ενός δείκτη, κινείται διαφορετικά από έναν άλλο δείκτη, έτσι και τα ρολόγια έχουν διαφορετική κίνηση, αίσθηση του χρόνου. Είναι άλλος χρόνος στο ρολόι ενός ανθρώπου, άλλος χρόνος στο γαλαξιακό ρολόι, άλλος στο συμπαντικό, η το υπερσυμπαντικό. Μια ζωή για έναν άνθρωπο, θα μπορούσε να είναι ένα δευτερόλεπτο για το γαλαξιακό ρολόι, η κλάσμα του δευτερολέπτου για το συμπαντικό ρολόι. Ο χρόνος είναι εντελώς σχετική έννοια γιατί κάθε ρολόι μετρά διαφορετικά. ΄΄Όλα τα ρολόγια όμως, άρα και οι άνθρωποι, εμπεριέχονται σε ένα αδιανόητο και πολυδιάστατο ρολόι, που με το μυαλό μας δεν μπορούμε να φανταστούμε. Όλοι οι άνθρωποι λοιπόν, είμαστε κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον λίγο χρόνο που νιώθουμε σε αυτή τη χωροχρονική ψευδαίσθηση που ζούμε τώρα. Αν το κατανοήσουμε αυτό, αν αλλάξουμε τον πολιτισμό μας, αν κατανοήσουμε την ψευδαίσθηση που ζούμε, αν αντί για πόλεμο και ανταγωνισμό, που δημιουργούν χρόνους κόλαση, δημιουργήσουμε χρόνους με άλλα αξιακά συστήματα, τότε μια πνευματική άνοδος θα έρθει στη γη, που θα μας επιτρέπει να βγούμε από το τούνελ της ψευδαίσθησης και να ζούμε σε άχρονο χρόνο, δημιουργώντας ελεύθερα την πραγματικότητα που θέλουμε. Μοιάζει ουτοπικό, γιατί μας μαθαίνουν λάθος, χειραγωγούν το μυαλό μας, τα ρολόγια μας, να δημιουργούν χρόνους γεμάτους φόβο και πόλεμο. Αλλά εύκολα μπορούμε να το αλλάξουμε. Τότε οι χρόνοι επιθυμίες του ενός, δεν θα έρχονται σε σύγκρουση με τους χρόνους επιθυμίες του άλλου, γιατί θα είναι σεβαστό το διαφορετικό στάδιο του άλλου. Η ατομικότητα και η διαφορετικότητα, δεν είναι έχθρα, είναι όλοι οι χρόνοι που δημιουργούν το άχρονο και αιώνιο.
