Σύμφωνα με τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας (η οποία έχει στηριχτεί και από πειραματικά δεδομένα) ο χώρος και ο χρόνος αποτελούν μία ενιαία δομή, το "χωροχρόνο" ή "χωροχρονικό συνεχές". Δηλαδή ο χρόνος αποτελεί την τέταρτη διάσταση σε ένα νέο σύστημα συντεταγμένων (μαζί με τις τρεις διαστάσεις του χώρου). Το σύμπαν από την πλευρά του, μπορεί να χαρακτηριστεί απλοϊκά σαν ένα κρεβάτι και το πλέγμα των χωροχρονικών συντεταγμένων είναι ένα μαλακό στρώμα. Όπως λοιπόν το στρώμα μας κρατάει στη θέση μας όταν έχουμε ξαπλώσει στο κρεβάτι, έτσι και το πλέγμα του χωροχρονικού συνεχούς κρατάει στη θέση τους τα άστρα, τους πλανήτες και γενικά οτιδήποτε υπάρχει στο χωροχρόνο. Αν τώρα κάποιος τοποθετήσει κάτι πάνω στο κρεβάτι, το στρώμα θα βουλιάξει γύρω από το σώμα, εξαιτίας του βάρους του. Το ίδιο συμβαίνει και στο χωροχρόνο. Όταν ένα αστρικό σώμα τοποθετείται στο πλέγμα, ο χωροχρόνος στρεβλώνεται και λυγίζει γύρω από το σώμα, εξαιτίας της μάζας του και της βαρύτητας. Επομένως, ενώ οτιδήποτε στο σύμπαν προσπαθεί να κινηθεί σε ευθεία γραμμή, δεν τα καταφέρνει, λόγω της επίδρασης της βαρύτητας στο χωροχρονικό συνεχές. Πάρτε για παράδειγμα ένα δορυφόρο που περιστρέφεται γύρω από τη γη ή την καμπύλωση της τροχιάς του φωτός γύρω από ένα άστρο ή πλανήτη, φαινόμενο που έχει μετρηθεί και πειραματικά.Στο πλαίσιο αυτού του καμπυλωμένου χωροχρόνου μεταξύ δύο περιοχών του αναδιπλωμένου Σύμπαντος, μπορεί να σχηματιστεί " σκουληκότρυπα" (κοσμική σήραγγα). Τι είναι όμως η "σκουληκότρυπα"; Στο σύμπαν έχουν ανακαλυφθεί "περιοχές" που ονομάζονται Μαύρες Τρύπες στις οποίες η καμπύλωση του χωροχρόνου είναι τόσο έντονη που ότι περνάει κοντά από αυτή τη περιοχή να παγιδεύεται μέσα στην τρύπα. Στο βυθό της υπάρχει μία ανωμαλία, μία περιοχή με άπειρη πυκνότητα. Όταν λοιπόν η ύλη ή η ακτινοβολία φτάσει εκεί, συμπιέζεται και καταστρέφεται εντελώς. Μία σκουλικότρυπα δεν είναι τίποτα άλλο από δύο μαύρες τρύπες ενωμένες, αλλά χωρίς τις ανωμαλίες στον πυθμένα τους. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν οι δύο τρύπες σχηματίζουν μία σήραγγα, μέσω της οποίας θα μπορούσε να κινηθεί ένα αντικείμενο. Μπορούμε λοιπόν να θεωρήσουμε ένα σώμα που ταξιδεύει στο διάστημα. Το σώμα αυτό θα κινείται πάνω στο πλέγμα του χωροχρονικού συνεχούς. Αν για κάποιο λόγο το πλέγμα καμπυλώσει, η κίνηση του αντικειμένου θα ακολουθήσει την καμπύλωση. Στην περίπτωση όμως που έχουμε μία "σκουληκότρυπα", το αντικείμενο μπορεί να κινηθεί ευθεία μέσω της "σκουληκότρυπας" και να βρεθεί ακαριαία, στην άλλη της άκρη, ταξιδεύοντας με τεράστια ή και άπειρη ταχύτητα, η οποία άκρη μπορεί να βρίσκεται και σε απόσταση εκατομμυρίων ετών φωτός μακριά από την αρχή της "σκουληκότρυπας".
