Φαντάσου πως ξυπνάς μια μέρα και για κάποιον λόγο, δε θυμάσαι τις προηγούμενες. Οι φίλοι θα ήταν πια άγνωστοι, οι δικοί σου άνθρωποι μπορεί να σε τρόμαζαν, ενώ οι ξένοι και οι εχθροί, θα μπορούσαν εύκολα να σε εκμεταλλευθούν. Οι επιλογές σου θα ήταν όλες λάθος, θα ένιωθες χαμένος και συχνά θα έπεφτες σε θλίψη, ενώ ο φόβος θα ήταν πάντα κοντά σου. Θα έπρεπε να ξεκινήσεις από την αρχή τα πάντα. Κάποιες φορές, μέσα σου θα ένιωθες κάποια πράγματα για τους άλλους, αλλα δε θα τα εμπιστευόσουν. Ακόμα και αν ένιωθες κάτι καλό για κάποιους, ο φόβος δε θα σε άφηνε να εμπιστευθείς το μέσα σου. Όλα θα έμοιαζαν σκοτεινά και θα σε τρόμαζαν γιατί δε θα μπορούσες να εμπιστευθείς κανέναν. Σκέψου τώρα την ζωή σου σαν μια τέτοια μέρα και θα καταλάβεις γιατί νιώθεις έτσι. Το σύμπαν έχει ροή, τίποτα δεν γίνεται τυχαία, όλα έχουν συνέχεια. Ο Απολλώνιος Τυανέας, έλεγε πως δεν υπάρχει ζωή και θάνατος, παρά μόνο φαινομενικά. Τη μια γίνεσαι ορατός και την άλλη αόρατος και αυτό λόγο της παχύτητας της ύλης. Η μετατροπή της ουσίας σε φύση ονομάζεται ζωή και η μετατροπή της φύσης σε ουσία θάνατος. Οι επιστήμονες σήμερα, την παχύτητα την ονομάζουν πυκνότητα της ενέργειας και καμπύλωση του χώρου που ονομάζουμε ζωή, ενώ την επαναφορά της καμπυλότητας στην πρότερη κατάσταση θάνατο. Οι εσωτεριστές λένε πως κάθε θάνατος εδώ, είναι μια γέννηση κάπου αλλού και κάθε θάνατος κάπου αλλού, μια γέννηση εδώ. Γνωριζόμαστε όλοι, αλλά για κάποιον λόγο εδώ σε αυτό το πεδίο το ξεχνάμε και παίζουμε χαζά παιχνίδια κάνοντας κακό ο ένας στον άλλο. Ίσως να μην μπορούμε να θυμηθούμε όλες τις προηγούμενες μέρες, αν και με τις αναδρομές θυμόμαστε αρκετά, αλλά μπορούμε να το καταλάβουμε και να σταματήσουμε να εκμεταλλευόμαστε ο ένας τον άλλο. Αν το καταφέρουμε, αν καθαρίσουμε αυτό το πεδίο από την άγνοια, ίσως τότε να συμβεί κάτι εκπληκτικό, ίσως έρθει μια μέρα που θα ξυπνήσουμε όλοι στο ίδιο όνειρο.
