Κάτι που βασανίζει τους ανθρώπους, είναι το "για πάντα". Υπάρχουν αυτές οι στιγμές, που λέμε αυτή τη μεγάλη κουβέντα, αλλά ο χρόνος φέρνει την απογοήτευση, με αποτέλεσμα κανείς να μη πιστεύει κανέναν. Τι θα λέγατε όμως, αν σας έλεγα, πως αυτό το "ψέμα" στην ουσία κρατάει πολύ περισσότερο από όσο μπορεί να φανταστεί κανείς, πως ξεπερνάει τη μικρή ζωή μας και είναι πραγματικά για πάντα, στους αιώνες των αιώνων? Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους όταν είμαστε 5 χρονών, δεν μπορεί να μας κρατά ευτυχισμένους στα 10 χρόνια μας. Το ίδιο για τα 15 μας, τα 20, 25, 30 κλπ. Γιατί? Μα γιατί αλλάζουν οι ανάγκες μας. Άλλες ανάγκες έχουμε στα 20 μας και άλλες στα 50 μας. Αυτό που ζούμε στη Γη, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας αγώνας να καλύψουμε ανάγκες που αλλάζουν μέσα στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Το πρόβλημα είναι τα προγράμματα που μας φοράει το ανθρώπινο σύστημα, από την οικογένεια, το σχολείο, την κοινωνία, την εξουσία σε μια προσπάθεια να γίνουμε μια ελεγχόμενη ενεργειακή μάζα. Ας πάρουμε για παράδειγμα δυο ανθρώπους που στα 20 τους ερωτεύονται και αποφασίζουν να παντρευθούν. Ξαφνικά το σύστημα τους αναγκάζει να υπογράψουν ένα συμβόλαιο, που με λίγα λόγια, λέει πως πρέπει να νιώθουν και στα 50 τους, όπως νιώθουν και στα 20 τους. Μα αυτό είναι πέρα από κάθε λογική και φυσικά αργά η γρήγορα θα έρθει η αλήθεια της φύσης του ανθρώπου να καταρρίψει τους ανθρώπινους νόμους και τα συμβόλαια. Συμβόλαια που έχουν να κάνουν με φόβους και όχι με αγάπη. Συμβόλαια κάνουμε γιατί δεν εμπιστευόμαστε τους άλλους και όχι γιατί τους αγαπάμε. Συμβόλαια κάνουμε για να δέσουμε τους άλλους και όχι για να τους ελευθερώσουμε. Στην ουσία μετατρέπουμε τις σχέσεις μας σε εμπορικές συμφωνίες. Παραδεχόμαστε πως δεν πιστεύουμε το για πάντα και το επιβάλουμε με δεσμά. Κάποιοι λένε πως σήμερα οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν σοβαρές σχέσεις, πως χωρίζουν, ενώ τα προηγούμενα χρόνια δε χώριζαν. Ο λόγος που δε χώριζαν ήταν οικονομικός. Οι γυναίκες δεν είχαν εργασία, δεν είχαν χρήματα, οπότε ήταν απόλυτα εξαρτημένες από τον άνδρα. Όσο χάλια και αν πέρναγαν, ήταν αναγκασμένες να το υπομένουν γιατί αν έφευγαν δε θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Βάλτε και τα ταμπού της εποχής και έχετε την εικόνα. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι αλλιώς, δεν είναι οι γυναίκες εξαρτημένες, αν δεν νιώθουν όμορφα, απλά μπορούν να φύγουν γιατί πολύ απλά μπορούν να επιβιώσουν και μόνες τους. Αλλά ας επιστρέψουμε στο για πάντα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν το λένε το πιστεύουν, απλά δεν μπορούν να ξέρουν τι θα φέρει ο χρόνος στο πέρασμα του. Δε ξέρουν πως θα μετατραπεί το σώμα τους, η ψυχολογία τους, τα οικονομικά τους κλπ. Σήμερα όλοι ξέρουμε πως μια απόφαση που παίρνει κάποιος στην άλλη άκρη του κόσμου, ένας πολιτικός, η κάποιος τραπεζίτης άπληστος, μπορεί να αλλάξει δραματικά τη ζωή μας. Στα 20 μας, μπορούμε να χορεύουμε με μια μπύρα στην παραλία και να είμαστε ευτυχισμένοι. Τα κορίτσια είναι όμορφα χωρίς μακιγιάζ και ακριβά φορέματα και τα αγόρια δε χρειάζονται ακριβά αυτοκίνητα για να εκφράσουν τη φύση τους. Αλλά ο χρόνος τα αλλάζει όλα. Όμως υπάρχει και κάτι πολύ βαθύτερο. Το Σύμπαν είναι ένα πρόγραμμα που τρέχει, εμείς είμαστε μέρος του προγράμματος και έχουμε μια διαδρομή να κάνουμε μέσα σε αυτό το μεγάλο πρόγραμμα. Πολλές φορές, το πρόγραμμα του ενός, δε ταιριάζει ε το πρόγραμμα του αλλου. Υπάρχουν πολλές διασταυρώσεις στο πρόγραμμα, που μας ενώνουν, αλλά που μετα, πρέπει να πάρουμε αλλους δρόμους. Αυτός ο τεράστιος υπολογιστής που ονομάζουμε σύμπαν, καταγράφει τα πάντα, κάθε σκέψη μας, κάθε πράξη μας και ας μη το καταλαβαίνουμε. Είναι τα γνωστά Ακασικά αρχεία. Δεν είναι τώρα η ώρα να πούμε το πως γίνεται αυτό, αρκεί να καταλάβουμε πως το σύμπαν είναι πολυδιάστατο, δεν λειτουργεί μόνο με τις 3 διαστάσεις που αντιλαμβάνεται η ανθρώπινη φυσιολογία. Το μεγαλύτερο μέρος του σύμπαντος, είναι αόρατο για εμάς, αλλά υπάρχει. Σε μια άλλη διάσταση, ο χρόνος δεν είναι γραμμικός, όπως τον αντιλαμβανόμαστε στον 3διάστατο ανθρώπινο κόσμο. Σε μια άλλη διάσταση, μπορείς να κινείσαι στον χρόνο προς κάθε κατεύθυνση, μπρος και πίσω και να βιώνεις όλα αυτά που έχουν καταγραφεί και έχουν καταγραφεί για πάντα, στον αιώνα των αιώνων. Για πάντα. Εδώ είναι το μεγάλο μυστικό, όταν αγαπήσεις έναν άνθρωπο, φυτό, ζώο, ιδέα, ότι υπάρχει, όταν δηλαδή καταφέρεις να νικήσεις τον φόβο σου, όταν καταφέρεις να ρισκάρεις και να παραδοθείς άνευ όρων σε κάτι πέρα από εσένα, αυτό καταγράφεται για πάντα στο σύμπαν και πάντα σου επιστρέφεται. Γιατί ξαφνικά εμφανίζεται κάποιος μέχρι χθές άγνωστος και μας βοηθάει σε μια δύσκολη στιγμή, η μας δίνει αγάπη, έρωτα, όμορφες στιγμές? Μήπως γιατί κάποτε, σε άλλη χρονογραμμή καταφέραμε να τον αγαπήσουμε και τώρα το επιστρέφει? Μήπως αυτό θα συμβαίνει πραγματικά για πάντα, σε όποιο χρόνο, μορφή και χώρο του σύμπαντος και αν βρεθούμε στο αιώνιο ταξίδι μας στα μυστήρια του σύμπαντος? Μήπως οι άνθρωποι που μας φέρνουν προβλήματα είναι αυτοί που δεν καταφέραμε να αγαπήσουμε και μας το ζητάνε με λάθος τρόπο? Μήπως κάθε φορά που δεν καταφέρνουμε να αγαπήσουμε το σύμπαν καταγράφει αποτυχία και κάθε φορά που το καταφέρνουμε καταγράφει επιτυχία και όλα επιστρέφονται αιώνια? Μέχρι να καταφέρουμε να αγαπήσουμε τα πάντα και τους πάντες, μέχρι να επιστρέψουμε στην συμπαντική αλήθεια ότι όλα είναι ένα? Την επόμενη φορά που θα αγαπήσεις κάποιον, μη φοβηθείς να το εκφράσεις, μη σε απασχολεί αν θα το δεχθεί η όχι, μη σε νοιάζει πόσο θα κρατήσει, δεν υπάρχει χρόνος όπως τον αντιλαμβάνεται, μη ζητάς ανταλλάγματα, δεν είναι εμπορική συναλλαγή, είναι το για πάντα, που θα σου επιστρέφεται πραγματικά για πάντα και όχι μόνο σε αυτή τη μικρή ζωή. Είναι το εισιτήριο σου για να βρίσκεις για πάντα ανθρώπους που θα σου επιστρέφουν για πάντα χαρά, είναι η ενέργεια που κάνει το σύμπαν φωτεινό για πάντα. 
Η αλήθεια του "για πάντα"
Κάτι που βασανίζει τους ανθρώπους, είναι το "για πάντα". Υπάρχουν αυτές οι στιγμές, που λέμε αυτή τη μεγάλη κουβέντα, αλλά ο χρόνος φέρνει την απογοήτευση, με αποτέλεσμα κανείς να μη πιστεύει κανέναν. Τι θα λέγατε όμως, αν σας έλεγα, πως αυτό το "ψέμα" στην ουσία κρατάει πολύ περισσότερο από όσο μπορεί να φανταστεί κανείς, πως ξεπερνάει τη μικρή ζωή μας και είναι πραγματικά για πάντα, στους αιώνες των αιώνων? Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους όταν είμαστε 5 χρονών, δεν μπορεί να μας κρατά ευτυχισμένους στα 10 χρόνια μας. Το ίδιο για τα 15 μας, τα 20, 25, 30 κλπ. Γιατί? Μα γιατί αλλάζουν οι ανάγκες μας. Άλλες ανάγκες έχουμε στα 20 μας και άλλες στα 50 μας. Αυτό που ζούμε στη Γη, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας αγώνας να καλύψουμε ανάγκες που αλλάζουν μέσα στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Το πρόβλημα είναι τα προγράμματα που μας φοράει το ανθρώπινο σύστημα, από την οικογένεια, το σχολείο, την κοινωνία, την εξουσία σε μια προσπάθεια να γίνουμε μια ελεγχόμενη ενεργειακή μάζα. Ας πάρουμε για παράδειγμα δυο ανθρώπους που στα 20 τους ερωτεύονται και αποφασίζουν να παντρευθούν. Ξαφνικά το σύστημα τους αναγκάζει να υπογράψουν ένα συμβόλαιο, που με λίγα λόγια, λέει πως πρέπει να νιώθουν και στα 50 τους, όπως νιώθουν και στα 20 τους. Μα αυτό είναι πέρα από κάθε λογική και φυσικά αργά η γρήγορα θα έρθει η αλήθεια της φύσης του ανθρώπου να καταρρίψει τους ανθρώπινους νόμους και τα συμβόλαια. Συμβόλαια που έχουν να κάνουν με φόβους και όχι με αγάπη. Συμβόλαια κάνουμε γιατί δεν εμπιστευόμαστε τους άλλους και όχι γιατί τους αγαπάμε. Συμβόλαια κάνουμε για να δέσουμε τους άλλους και όχι για να τους ελευθερώσουμε. Στην ουσία μετατρέπουμε τις σχέσεις μας σε εμπορικές συμφωνίες. Παραδεχόμαστε πως δεν πιστεύουμε το για πάντα και το επιβάλουμε με δεσμά. Κάποιοι λένε πως σήμερα οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν σοβαρές σχέσεις, πως χωρίζουν, ενώ τα προηγούμενα χρόνια δε χώριζαν. Ο λόγος που δε χώριζαν ήταν οικονομικός. Οι γυναίκες δεν είχαν εργασία, δεν είχαν χρήματα, οπότε ήταν απόλυτα εξαρτημένες από τον άνδρα. Όσο χάλια και αν πέρναγαν, ήταν αναγκασμένες να το υπομένουν γιατί αν έφευγαν δε θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Βάλτε και τα ταμπού της εποχής και έχετε την εικόνα. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι αλλιώς, δεν είναι οι γυναίκες εξαρτημένες, αν δεν νιώθουν όμορφα, απλά μπορούν να φύγουν γιατί πολύ απλά μπορούν να επιβιώσουν και μόνες τους. Αλλά ας επιστρέψουμε στο για πάντα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν το λένε το πιστεύουν, απλά δεν μπορούν να ξέρουν τι θα φέρει ο χρόνος στο πέρασμα του. Δε ξέρουν πως θα μετατραπεί το σώμα τους, η ψυχολογία τους, τα οικονομικά τους κλπ. Σήμερα όλοι ξέρουμε πως μια απόφαση που παίρνει κάποιος στην άλλη άκρη του κόσμου, ένας πολιτικός, η κάποιος τραπεζίτης άπληστος, μπορεί να αλλάξει δραματικά τη ζωή μας. Στα 20 μας, μπορούμε να χορεύουμε με μια μπύρα στην παραλία και να είμαστε ευτυχισμένοι. Τα κορίτσια είναι όμορφα χωρίς μακιγιάζ και ακριβά φορέματα και τα αγόρια δε χρειάζονται ακριβά αυτοκίνητα για να εκφράσουν τη φύση τους. Αλλά ο χρόνος τα αλλάζει όλα. Όμως υπάρχει και κάτι πολύ βαθύτερο. Το Σύμπαν είναι ένα πρόγραμμα που τρέχει, εμείς είμαστε μέρος του προγράμματος και έχουμε μια διαδρομή να κάνουμε μέσα σε αυτό το μεγάλο πρόγραμμα. Πολλές φορές, το πρόγραμμα του ενός, δε ταιριάζει ε το πρόγραμμα του αλλου. Υπάρχουν πολλές διασταυρώσεις στο πρόγραμμα, που μας ενώνουν, αλλά που μετα, πρέπει να πάρουμε αλλους δρόμους. Αυτός ο τεράστιος υπολογιστής που ονομάζουμε σύμπαν, καταγράφει τα πάντα, κάθε σκέψη μας, κάθε πράξη μας και ας μη το καταλαβαίνουμε. Είναι τα γνωστά Ακασικά αρχεία. Δεν είναι τώρα η ώρα να πούμε το πως γίνεται αυτό, αρκεί να καταλάβουμε πως το σύμπαν είναι πολυδιάστατο, δεν λειτουργεί μόνο με τις 3 διαστάσεις που αντιλαμβάνεται η ανθρώπινη φυσιολογία. Το μεγαλύτερο μέρος του σύμπαντος, είναι αόρατο για εμάς, αλλά υπάρχει. Σε μια άλλη διάσταση, ο χρόνος δεν είναι γραμμικός, όπως τον αντιλαμβανόμαστε στον 3διάστατο ανθρώπινο κόσμο. Σε μια άλλη διάσταση, μπορείς να κινείσαι στον χρόνο προς κάθε κατεύθυνση, μπρος και πίσω και να βιώνεις όλα αυτά που έχουν καταγραφεί και έχουν καταγραφεί για πάντα, στον αιώνα των αιώνων. Για πάντα. Εδώ είναι το μεγάλο μυστικό, όταν αγαπήσεις έναν άνθρωπο, φυτό, ζώο, ιδέα, ότι υπάρχει, όταν δηλαδή καταφέρεις να νικήσεις τον φόβο σου, όταν καταφέρεις να ρισκάρεις και να παραδοθείς άνευ όρων σε κάτι πέρα από εσένα, αυτό καταγράφεται για πάντα στο σύμπαν και πάντα σου επιστρέφεται. Γιατί ξαφνικά εμφανίζεται κάποιος μέχρι χθές άγνωστος και μας βοηθάει σε μια δύσκολη στιγμή, η μας δίνει αγάπη, έρωτα, όμορφες στιγμές? Μήπως γιατί κάποτε, σε άλλη χρονογραμμή καταφέραμε να τον αγαπήσουμε και τώρα το επιστρέφει? Μήπως αυτό θα συμβαίνει πραγματικά για πάντα, σε όποιο χρόνο, μορφή και χώρο του σύμπαντος και αν βρεθούμε στο αιώνιο ταξίδι μας στα μυστήρια του σύμπαντος? Μήπως οι άνθρωποι που μας φέρνουν προβλήματα είναι αυτοί που δεν καταφέραμε να αγαπήσουμε και μας το ζητάνε με λάθος τρόπο? Μήπως κάθε φορά που δεν καταφέρνουμε να αγαπήσουμε το σύμπαν καταγράφει αποτυχία και κάθε φορά που το καταφέρνουμε καταγράφει επιτυχία και όλα επιστρέφονται αιώνια? Μέχρι να καταφέρουμε να αγαπήσουμε τα πάντα και τους πάντες, μέχρι να επιστρέψουμε στην συμπαντική αλήθεια ότι όλα είναι ένα? Την επόμενη φορά που θα αγαπήσεις κάποιον, μη φοβηθείς να το εκφράσεις, μη σε απασχολεί αν θα το δεχθεί η όχι, μη σε νοιάζει πόσο θα κρατήσει, δεν υπάρχει χρόνος όπως τον αντιλαμβάνεται, μη ζητάς ανταλλάγματα, δεν είναι εμπορική συναλλαγή, είναι το για πάντα, που θα σου επιστρέφεται πραγματικά για πάντα και όχι μόνο σε αυτή τη μικρή ζωή. Είναι το εισιτήριο σου για να βρίσκεις για πάντα ανθρώπους που θα σου επιστρέφουν για πάντα χαρά, είναι η ενέργεια που κάνει το σύμπαν φωτεινό για πάντα. 
