Χωροχρονικές ,αχωροχρονικές και αχρονοχρονικές πραγματικότητες
Από τον Χρίστο Λογαρίδη
Ξαφνικά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι, μιλούν για «άλλες διαστάσεις», δηλαδή για διαφορετικές πραγματικότητες. Ο κόσμος των ιδεών του Πλάτωνα, το αείζων πυρ του Ηράκλειτου, η τετρακτύς του Πυθαγόρα, η διδασκαλία του Βούδα για την Νιρβάνα, ο Παράδεισος του Χριστού μας, έρχονται να ενωθούν με την θεωρία της σχετικότητας, την θεωρία του χάους, τα κβάντα, την θεωρία των υπερχορδών και τόσα άλλα, που η σύγχρονη φυσική αποκαλύπτει, δικαιώνοντας μια για πάντα τους υπερβατικούς φιλόσοφους, Πυθαγόρα, Πλάτωνα, Σωκράτη, Δημόκριτο και άλλους, δίνοντας τέλος στην ορθολογική σκλαβιά της ύλης, που, ο Νεύτων και ο Καρτέσιος είχαν φυλακίσει την ανθρώπινη διάνοια.
Μα καλά, θα αναρωτηθεί κανείς, πως μπορούσε ο Πλάτων, ο Πυθαγόρας, ο Βούδας, να αποκαλύπτουν μυστικά του σύμπαντος, χωρίς να έχουν υπολογιστές και επιταχυντές? Πως μπόρεσε ο Αινστάιν να «πιάσει» την διάσημη θεωρία του και να ανατρέψει όλα αυτά που για αιώνες ήταν απαράβατοι νόμοι για ολόκληρη την ανθρωπότητα?
Κάπου εδώ, καλό είναι να αναρωτηθούμε, τι είναι η πραγματικότητα. Ξέρουμε πως η ανθρώπινη φυσιολογία, οι αισθήσεις μας, μπορούν να αντιληφθούν μόνο ένα μικρό κομμάτι του όλου σύμπαντος, της πανδημιουργίας. Τα μάτια μας για παράδειγμα, δεν μπορούν να δουν την υπέρυθρη ακτινοβολία, αλλά υπάρχει. Τα αφτιά μας δεν μπορούν να ακούσουν τους υπέρηχους, αλλά υπάρχουν. Χωρίς να το αναλύσουμε περισσότερο, δεν είναι η ανθρώπινη φυσιολογία το θέμα μας, πολύ απλά, μπορούμε να πούμε πως αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πραγματικότητα, είναι κάτι που κατασκευάζεται στον εγκέφαλο μας και υπάρχει μόνο εκεί. Το αληθινό σύμπαν όμως, είναι κάτι άλλο από αυτό που βλέπουμε, ακούμε, ζούμε.
Αντιλαμβανόμαστε ένα τρισδιάστατο σύμπαν, μια τρισδιάστατη πραγματικότητα που ορίζεται από το μήκος, το ύψος και το πλάτος. Η σύγχρονη φυσική, μας αποκαλύπτει και μια άλλη διάσταση, τον χρόνο. Μια τέταρτη διάσταση έρχεται να ανατρέψει όλα αυτά που πιστεύαμε και να μας περάσει σε έναν νέο θαυμαστό κόσμο. Το σύμπαν είναι μια αναβράζουσα θάλασσα ενέργειας, όλα αυτά που βλέπουμε είναι απλές εικόνες που δημιουργούνται μέσα από καμπυλώσεις της 4ης διάστασης. Ότι αντιλαμβανόμαστε γύρω μας, τα δένδρα, τα ζώα, οι άνθρωποι, οι πλανήτες, τα άστρα και οι γαλαξίες, είναι καμπυλώσεις της 4ης διάστασης. Ας φέρουμε στο μυαλό μας μια ευθεία και ας πούμε πως αυτή η ευθεία είναι η τέταρτη διάσταση. Πάνω από αυτή την νοητή γραμμή ρέει η ενέργεια. Ξαφνικά μια καμπύλη σχηματίζεται και η ενέργεια αρχίζει να κυλά και να «φυλακίζεται» μέσα σε αυτή την καμπύλη, σε αυτή την «ενεργειακή λακούβα».
Η ενέργεια που τώρα περιστρέφεται μέσα σε αυτή την καμπύλη, πυκνώνεται και σχηματίζει από γαλαξίες μέχρι ανθρώπους, ζώα, φυτά και ορυκτά. Δημιουργείται το Μάτριξ που ζούμε, η πλάνη των αισθήσεων, ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε σαν πραγματικότητα. Φυσικά ένας άνθρωπος για παράδειγμα, δεν είναι μια καμπύλη, αλλά πάρα πολλές, άλλη καμπύλη για τα μάτια μας, άλλη για το συκώτι μας, άλλη για την καρδιά μας. Αυτός είναι και ο λόγος που κάποιο όργανο μας, μπορεί να φθαρεί γρηγορότερα από κάποιο άλλο. Για να μην το κάνουμε όμως πολύπλοκο, ας πάρουμε τον άνθρωπο σαν μια μόνο καμπύλη. Για όσο χρόνο διαρκεί αυτή η καμπύλη, ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται σαν πραγματικότητα ένα μάτριξ, ένα μικρό μόνο κομμάτι του αληθινού σύμπαντος. Όταν αυτή η καμπύλη επιστρέψει στην αρχική μορφή της, τότε ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ένα άλλο σύμπαν. Το αληθινό σύμπαν για πολλούς. Η επιστροφή της καμπύλης στην αρχική θέση της, η απελευθέρωση της ενέργειας, για μας εδώ στην Γη, είναι ο θάνατος.
Ναι, τώρα μπορούμε να πούμε πως θάνατος δεν υπάρχει. Αυτό που συμβαίνει, είναι πως η συνείδηση μας περνάει σε μια άλλη πραγματικότητα, αόρατη για της αισθήσεις μας, αλλά υπαρκτή. Χιλιάδες χρόνια πριν η σύγχρονη φυσική αποκαλύψει την ύπαρξη αυτού του αόρατου κόσμου, οι φιλόσοφοι μίλαγαν με εκπληκτικές λεπτομέρειες για τον κόσμο αυτόν. Τον ονόμαζαν αιθερικό κόσμο. Ένας κόσμος με πολύ μικρότερη πυκνότητα ύλης και ταχύτερης «δόνησης». Αυτός είναι και ο λόγος που οι αισθήσεις μας δεν μπορούν να τον αντιληφθούν. Αλλά είναι εδώ, δίπλα μας, τώρα εδώ που κάθομαι και γράφω αυτό το άρθρο, πιθανόν στις άδειες καρέκλες του τραπεζιού, να κάθονται αόρατα για εμένα όντα και να με παρακολουθούν.
Το πρώτο ερώτημα που γεννιέται στο μυαλό μας, είναι πόσες διαστάσεις υπάρχουν. Για να ξεκινήσουμε από την επιστήμη, η θεωρία των χορδών, μιλάει για 11 μέχρι 13 διαστάσεις. Όμως ακόμα είναι μια θεωρία που δεν έχει αποδειχθεί, μπορεί να αποδειχθεί σήμερα, μπορεί και σε εκατό χρόνια. Ο κόσμος των ιδεών του Πλάτωνα, έκανε 2.500 χρόνια να αποδειχθεί. Σήμερα όμως όλα τρέχουν πολύ γρήγορα και είμαι σίγουρος πως η εποχή μας θα μας προσφέρει αποκαλύψεις πέρα από την πιο οργιώδη φαντασία.
Η εσωτερική παράδοση, από την αρχαία Αίγυπτο, τις εξωτικές Ινδίες, το μυστηριακό Θιβέτ και την φωτεινή Ελλάδα, μιλάει για 13 διαστάσεις και με έναν παράξενα μαγικό τρόπο, έρχεται να συμφωνήσει με την θεωρία των χορδών, που καλό είναι να αναφέρουμε, πως είναι Ελληνικό επίτευγμα, του κ. Νανόπουλου και της ομάδας του. Το αναφέρω χωρίς καμιά εθνικιστική διάθεση, αλλά για να αντιληφθούμε πως αυτά που μας λένε, ότι δηλαδή είμαστε μια χώρα που δεν μπορεί να κάνει τίποτα, είναι άλλο ένα τεράστιο ψέμα.
Είπαμε πιο πάνω, πως ο θάνατος, είναι μετάβαση της συνείδησης σε μια άλλη πραγματικότητα, σε έναν αόρατο για μας κόσμο, σε ένα άλλο σύμπαν. Πρέπει όμως να πεθάνουμε για να δούμε αυτόν τον άλλο κόσμο? Όχι φυσικά, αν ήταν έτσι, ο Πλάτων, ο Πυθαγόρας και τόσοι άλλοι, δεν θα μπορούσαν ποτέ να τον αντιληφθούν. Αλλά πως το έκαναν?
Όλο το σύμπαν είναι ένα. Τα ερωτευμένα φωτόνια.
Ξέρουμε σήμερα, πως δεν υπάρχει ύλη, σπάσαμε το άτομο και κοιτάξαμε πίσω από τον τοίχο, την υλική φυλακή. Σήμερα ξέρουμε πως είμαστε ενέργεια, τα υποσωματίδια που τρέχουν με τρελές ταχύτητες μέσα στο χάος του ατόμου, δεν είναι σωματίδια, είναι κύματα. Αν χωρίσουμε δυο φωτόνια και στείλουμε το ένα στην άλλη άκρη του σύμπαντος, κάθε πληροφορία που δίνουμε στο ένα, αυτόματα την δέχεται και το άλλο, όσο μακριά και αν είναι. Αν η θεωρία της μεγάλης έκρηξης είναι σωστή, όλα τα φωτόνια είναι ερωτευμένα, όλα έρχονται από την ίδια πηγή. Μήπως λοιπόν είναι εύκολο τώρα να αντιληφθούμε πως είμαστε συνδεδεμένοι με όλο το σύμπαν, πως ότι γίνεται στον αστερισμό του Κενταύρου, αυτόματα μεταφέρεται και σε μας, αλλά δεν ξέρουμε τον τρόπο να πάρουμε την πληροφορία? Μήπως οι φιλόσοφοι, οι δάσκαλοι, οι άγιοι και οι φωτεινές οντότητες που περπάτησαν στον κόσμο μας, μας έδειξαν τον τρόπο? Ναι, μας τον έδειξαν, μπορεί διάφορα ιερατεία να έκαναν τα πάντα να μην φτάσει η γνώση στους ανθρώπους, αλλά η γνώση υπάρχει..
ΥΓ
Ότι διαβάζετε, σε αυτό το άρθρο, η οπουδήποτε αλλού, καλό είναι να το ψάχνετε, να ανακαλύπτετε την αλήθεια διασταυρόνοντας τις πληροφορίες. Όλα αυτά που αναφέρω, είναι εύκολο σήμερα να τα τσεκάρετε, «γκουγκλάρετε», ενώ για τις διαστάσεις όπως αναφέρονται στην εσωτερική παράδοση, τα βιβλία του Νικόλαου Μαριορή, τρισδιάστατος κ τετραδιάστατος κόσμος, μεταθανάτια ζωή, αριθμοσοφία του Πυθαγόρα, γέννηση και θάνατος των κόσμων, μπορούν να σας δώσουν υπέροχες πληροφορίες.
Όταν λέμε πως ζούμε στην 3η διάσταση, στην ουσία μιλάμε για την δυνατότητα αντίληψης που έχουμε., μπορούμε να αντιληφθούμε 3 διαστάσεις, μήκος, πλάτος και ύψος. Σύμφωνα όμως με την εσωτερική παράδοση, ζούμε στην 13η διάσταση, όπως μετράμε από την πηγή, την πρώτη αιτία, την συμπαντική συνείδηση, τον Θεό, το ένα του Πυθαγόρα, η όπως αλλιώς θέλει ο κάθε ένας να ονομάσει το υπέρτατο ον. Ας φέρουμε στο μυαλό μας τα νερά μιας ήρεμης λίμνης. Αν ρίξουμε μια πέτρα, από το σημείο που έπεσε, βλέπουμε να δημιουργούνται κύκλοι που επεκτείνονται. Κάπως έτσι επεκτείνεται το σύμπαν και θα μπορούσαμε να δούμε τις διαστάσεις σαν τα κυκλικά αυτά κύματα που ταξιδεύουν από το κέντρο προς τα έξω.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε σχηματικά, πως ζούμε στο 13ο κύμα, «διάσταση» της πανδημιουργίας. Πάμε όμως τώρα, να δούμε τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους αυτές οι διαστάσεις και τον ρόλο που παίζουν στη ζωή μας.
Η πυγή των πάντων, είναι καθαρό πνεύμα, που επεκτείνεται και δημιουργεί. Η πρώτη διάσταση είναι 90% πνεύμα και 10% ύλη. Εδώ καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας, πως στην ουσία δεν υπάρχει ύλη, όλα είναι ενέργεια, δηλαδή πνεύμα, πνευματοενέργεια το ονομάζουν πολλοί, θα μπορούσαμε να πούμε πυκνότητα αυτής της πνευματοενέργειας αυτό που ονομάζουμε ύλη. Ας το λέμε όμως ύλη για να μην μπερδευόμαστε. Στην 2η διάσταση το καθαρό πνεύμα είναι 80% και η ύλη, η πυκνότητα 20%. Στην 3η διάσταση η αναλογία πνεύματος – ύλης είναι 70 – 30, στην 4η 65 – 35, στην 5η 60 -40, στην 6η 55 – 45 και στην 7η 50 – 50.
Πριν περάσουμε στις πιο κάτω διαστάσεις, για να φτάσουμε στην 13η δική μας, αλλά και στην 12η και 11 που μας αφορούν άμεσα, γιατί όταν καταφέρουμε να συνδεθούμε πνευματικά με τις ανώτερες υποδιαστάσεις της 11η διάστασης, σταματάμε να ενσαρκωνόμαστε, άρα είναι οι πιο σημαντικές για εμάς και θα τις αναλύσουμε περισσότερο, καλό είναι να σταθούμε λίγο στην 7η, που παίζει έναν πολύ σπουδαίο ρόλο στην πανδημιουργία. Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση, σε κάθε διάσταση ζουν όντα. Τα όντα αυτά, είναι πνευματικά εξελιγμένα ανάλογα με την διάσταση που ζουν. Τα όντα που ζούν στην 2η διάσταση, είναι ανώτερα από αυτά που ζούν στην 3η, αλλά κατώτερα από αυτά που ζουν στην 1η, γιατί είναι πιο κοντά στο καθαρό πνεύμα, πιο κοντά δηλαδή στην αλήθεια. Όσο πιο κοντά στο καθαρό πνεύμα ζει ένα ον, τόσο περισσότερη ενέργεια δέχεται, η παλμοδόνηση είναι πολύ πιο γρήγορη, τα σώματα πιο λεπτοφυή και η βαρύτητα λιγότερη. Αυτοί οι κόσμοι, σύμπαντα, διαστάσεις, δημιουργούνται από ιδρυτικές ακτίνες. Σύμφωνα με τους εσωτεριστές, εμείς ζούμε στην 7η ιδρυτική ακτίνα. Όλοι σήμερα γνωρίσουμε την θεωρία της μεγάλης έκρηξης που δημιούργησε το σύμπαν που βλέπουμε γύρω μας. Όμως τι υπήρχε πρίν την μεγάλη έκρηξη και τι την προκάλεσε?
Πολλοί φυσικοί, μιλάνε για μια έκρηξη ενός 4διαστατου αστεριού, που δημιούργησε μια μαύρη τρύπα, μέσα από την οποία πέρασε το υλικό του, δημιουργώντας τον 3διάστατο κόσμο μας. Η εσωτερική παράδοση, μιλάει για 13 εκρήξεις που κάθε μία δημιούργησε τις 13 διαστάσεις. Αυτές οι εκρήξεις ονομάζονται λόγοι. Εν αρχή είναι ο λόγος. Κάθε διάσταση έχει τον λόγο της. Όμως αυτό το κείμενο δεν θέλει να μιλήσει με όρους φυσικής, άλλωστε θα ήταν αδύνατον από την στιγμή που ακόμα δεν έχει φτάσει στην αποκάλυψη αυτών των πανσυμπαντικών νόμων. Φυσικά υπάρχει η θεωρία των χορδών, φυσικά στα μαθηματικά, στην εξίσωση για τις διαστάσεις μπορούμε να βάλουμε όποιον αριθμό διαστάσεων θέλουμε, αλλά πειραματικά δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί. Καλήτερα λοιπόν, να μιλήσουμε στην απλή γλώσσα των πνευματικών δασκάλων, με την προυπόθεση, πως δεν προσπαθούμε να πείσουμε κανέναν, δεν δημιουργούμε θρησκεία, απλά καταθέτουμε στο τραπέζι μια φιλοσοφία που υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια και κάθε ένας, απλά μπορεί να κρίνει, να δεχθεί, να απορρίψει, η να ερευνήσει. Άλλωστε θα δοθεί βιβλιογραφία.
Ο μύθος λοιπόν, λέει πως όταν ξεκίνησε η δημιουργία, μέσα από τις ιδρυτικές ακτίνες, άρχισαν να ταξιδεύουν και να δημιουργούν τις διαστάσεις, δυο ειδών πνεύματα. Αυτά που είχαν ελεύθερη βούληση και αυτά που δεν είχαν. Τα πνεύματα ελεύθερης βούλησης, έμοιαζαν με έναν γαλάζιο σταυρό, ενώ τα άλλα με ένα ροζ τρίγωνο. Τα πρώτα κατέβαιναν σε δυάδες, τα δεύτερα σε τριάδες. Τα πρώτα έφτασαν να είναι οι άνθρωποι, τα δεύτερα είναι οι αρχάγγελοι με τους αγγέλους τους. Τα αγγελικά όντα, μη έχοντας ελεύθερη βούληση, δεν μπορούν παρά να υπηρετούν τον λόγο του θεού, μεταφέρουν την αλήθεια και είναι αδύνατον να την διαβάλουν, αντίθετα με τα όντα ελεύθερης βούλησης που είναι ελεύθερα να κάνουν ότι θέλουν, ακόμα και να στραφούν ενάντια στον θεό. Αυτό όμως είναι αδύνατον να γίνει πάνω από την 7η διάσταση που το πνεύμα υπερτερεί της ύλης.
Η 7η διάσταση λοιπόν, είναι τα σύνορα του πνευματικού κόσμου με τον υλικό κόσμο. Είναι εκεί που οι αρχάγγελοι φυλάσουν τα σύνορα του πνεύματος με την ύλη, είναι ο αληθινός κόσμος, ο παράδεισος, η νιρβάνα. Η αρχή της αθανασίας, με την έννοια πως δεν χρειάζεται πιά να αλλάζεις σώματα, περνώντας από την λήθη. Εδώ λοιπόν, στην 7η διάσταση, ένας αρχάγγελος ζήλεψε τα πνεύματα με την ελεύθερη βούληση, τα πνεύματα που μπορούσαν να ταξιδέψουν πέρα από αυτή τη διάσταση και να πάρουν την εμπειρία της ύλης και ζήτησε να πάρει και αυτός το δώρο της ελεύθερης βούλησης. Μάλιστα δεν σταμάτησε εκεί, αλλά ζήτησε να είναι ο θεός του κάτω κόσμου, του κόσμου της ύλης. Αυτός ο αρχάγγελος, έχει διάφορα ονόματα στις παραδόσεις των λαών, διάβολος, εωσφόρος κλπ. Έτσι έγινε η αποστασία και ξεκίνησε η μεγάλη μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό. Τότε ο θεός, για να υπάρξει ισορροπία και να μην χαλάσει το θείο σχέδιο, έδωσε το δώρο της ελεύθερης βούλησης και σε έναν άλλο αρχάγγελο, τον Μιχαήλ.
Κάπου εδώ, καλό είναι να δώσουμε και μια άλλη πτυχή του μύθου. Τα πνεύματα με την ελεύθερη βούληση, που όπως είπαμε άρχισαν να κατεβαίνουν σε δυάδες, με την αποστασία χάθηκαν και προσγειώθηκαν σε διαφορετικούς κόσμους. Ας πούμε πως ένα πνεύμα ήρθε στη γη και το άλλο μισό έπεσε σε κάποιον άλλο πλανήτη. Αυτός είναι ο λόγος, όπως ο μύθος λέει, που νιώθουμε μόνοι μας, που ψάχνουμε το άλλο μας μισό, αλλά είναι δύσκολο να το βρούμε, γιατί στην ουσία, δεν βρίσκεται στον ίδιο πλανήτη την ίδια χωροχρονική στιγμή. Το πρόβλημα των σχέσεων που βιώνουμε, μέσα από τον μύθο της πανδημιουργίας. Κάτι άλλο σημαντικό που διδάσκει η εσωτερική φιλοσοφία, είναι πως μέχρι την 7η διάσταση το πνεύμα μπορεί να ταξιδεύει ελεύθερα. Κάτω όμως από την 7η, εκεί που η ύλη αρχίζει να γίνεται όλο πιο πυκνή, εκεί που οι παλμοδονίσεις γίνονται βαρύτερες, το πνεύμα χρειάζεται κάτι να το προστατεύει, ένα σκάφανδρο, ένα σώμα που θα αντέχει αυτές τις βαριές παλμοδονήσεις. Τότε φοράει την ψυχή. Η ψυχή, σύμφωνα πάντα με την εσωτερική φιλοσοφία, δεν είναι αθάνατη, μόνο το πνεύμα είναι, η ψυχή προστατεύει το πνεύμα στο ταξίδι του στις κάτω διαστάσεις. Όταν το πνεύμα επιστρέψει στις ανώτερες πνευματικές διαστάσεις, αφήνει την ψυχή, που νιώθει το σοκ του «θανάτου». Με τον ίδιο τρόπο, η πνευματοψυχή, όταν θελήσει να κατέβει στην δική μας διάσταση, με την πολύ βαριά παλμοδόνηση, χρειάζεται ένα σώμα που να αντέχει την βαριά αυτή πυκνότητα. Τότε φοράει αυτό που ονομάζουμε φυσικό σώμα και μπορεί πια, να πάρει την εμπειρία του κόσμου αυτού. Μέχρι την στιγμή που θα το αφήσει για να ανέβει στις πιο πάνω διαστάσεις, η που θα φορέσει ένα άλλο σώμα για να πάρει ακόμα περισσότερες εμπειρίες.
Γιατί όμως ζούμε δύσκολες ζωές, γιατί βιώνουμε τόσο πόνο, γιατί υπάρχει τόση αδικία, φτώχια, τόσο σκοτάδι στον κόσμο μας? Είναι η ελεύθερη βούληση μια κατάρα, είναι ο κόσμος της ύλης μια κόλαση που μας έχει φυλακίσει και δεν μπορούμε να βρούμε τον δρόμο της επιστροφής στο αληθινό σύμπαν? Γιατί οι πνευματικοί δάσκαλοι μιλάνε για τον κόσμο των μορφών, τις διτότητας, ενώ λένε πως οι πάνω διαστάσεις δεν έχουν μορφές όπως τις αντιλαμβανόμαστε εδώ? Μήπως ακόμα και οι πλανήτες, οι γαλαξίες, όπως και οι άνθρωποι, έχουν άλλες μορφές στις πιο πάνω διαστάσεις? Γιατί λένε πως εδώ όλα έχουν το αντίθετο τους, πλούσιος φτωχός, ψηλός κοντός, δεξιός αριστερός, έξυπνος χαζός, κλπ, με αποτέλεσμα να ζούμε έναν διαρκή πόλεμο? Μήπως όλα αυτά είναι η ψευδαίσθηση του Μάτριξ, μήπως τελικά τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αληθινό? Μήπως φυλακηστήκαμε σε μια ψευδαίσθηση? Μήπως ο άγιος ενσαρκώνεται σε αυτην την χωροχρονική στιγμή μαζί με τον δολοφόνο, από διαφορετικές διαστάσεις, εκφράζοντας διαφορετικές ποιότητες? Ποιος είναι ο τρόπος, εκτός από τα μαθηματικά, που είναι για λίγους, να βιώσουμε τις πιο πάνω διαστάσεις εδώ και τώρα, μέσα από αυτό το σώμα? Μήπως ο διαλογισμός?
Τώρα θα δοθούν οι απαντήσεις, όπως τις διδάσκει η εσωτερική φιλοσοφία. Θα δούμε το αιθερικό, αστρικό, νοητικό, έως το βουδικό μας σώμα, θα δούμε πως με τα 7 σώματα μας, ενεργειακά κέντρα μας, ταξιδεύουμε στα άστρα και πιο πέρα, μέχρι την επιστροφή στο αληθινό, πνευματικό σύμπαν και την αιώνια χαρά. Πάντα μέσα από την εσωτερική φιλοσοφία, που είναι προσωπικό θέμα του καθενός, να βρει αλήθεια, η να την απορρίψει σαν ψέμα. Αυτή είναι άλλωστε η μαγεία και η μοναδικότητα του καθενός μας, το ότι ζούμε το δικό μας, μοναδικό σύμπαν, όπως το αντιλαμβανόμαστε μέσα μας.
Όταν έρθει η ώρα της μετάβασης, η ο θάνατος όπως ονομάζουμε την μετάβαση της συνείδησης μας σε άλλη πραγματικότητα, αφήνουμε το βαρύ υλικό μας σώμα, και κρατάμε τα υπόλοιπα 6. Με το αιθερικό μας κινούμαστε στα ακασικά αρχεία, όπου η ψυχή καταθέτει τις εμπειρίες της από το φυσικό πεδίο. Μετά αφήνει το αιθερικό και με το αστρικό σώμα, περνάει στο αστρικό πεδίο. Το αστρικό πεδίο, όπως όλες οι διαστάσεις, έχει 7 υποδιαστάσεις. Οι πρώτες είναι σκοτεινοί κόσμοι, γεμάτοι από ανεξέλικτες ψυχές, μοχθηρές και σχεδόν καθόλου φως. Είναι οι δολοφόνοι, οι βιαστές, οι υλιστές. Φανταστείτε κόσμους με λιγη τροφή, χωρίς χαρά, γεμάτους φόβους, που η ψυχή δεν μπορεί να ηρεμίσει σχεδόν ποτέ. Στις πιο πάνω διαστάσεις, τα πράγματα είναι καλύτερα, μέχρι την 7η υποδιάσταση που έχει τόσο φως, που πολλές ψυχές νομίζουν πως έφτασαν στον παράδεισο. Δεν είναι ο παράδεισος όμως. Μετά το αστρικό πεδίο, η ψυχή, ανάλογα την εξέλιξη που έχει καταφέρει στη γη, περνάει στο νοητικό πεδίο. Φανταστείτε πως για κάθε θάνατο εδώ, υπάρχει μια γέννηση κάπου αλλού. Ενώ για κάθε γέννηση εδώ, υπάρχει ένας θάνατος κάπου αλλού. Αν η ψυχή έχει καταφέρει να συνδεθεί με το νοητικό πεδίο, περνάει από το αστρικό σαν να μην υπάρχει και εμφανίζεται αμέσως στο νοητικό. Εκεί το φως είναι εντυπωσιακό και όλα είναι απίστευτα ομορφα. Στις πρώτες 4 υποδιαστάσεις, δηλαδή στο κατώτερο νοητικό, η ψυχή είναι αναγκασμένη να επανέλθει στη γη για να συνεχίσει τις εμπειρίες της. Αν καταφέρει να συνδεθεί με το ανώτερο νοητικό, τότε μπορεί να σταματήσει τις ενσαρκώσεις, εκτός αν έρχεται στη Γη με αποστολή, σαν μεγάλος δάσκαλος της ανθρωπότητας. Λένε πως ο Φειδίας, μπορούσε να κατασκευάσει τον Παρθενώνα, γιατί ερχόταν από το ανώτερο νοητικό και είχε μέσα του αυτή την ομορφιά. Μέχρι που η ψυχή συνδέεται με ακόμα πιο ανώτερες διαστάσεις, μέχρι το Βουδικό πεδίο, όπου κατακτά την ολοκληρωμένη συνείδηση και η αποστολή της γίνεται συμπαντική. Οι άνθρωποι, όπως λέει και ο Γιούνκ, είναι ενεργειακές πύλες, μέσα από εμάς διοδεύονται ενέργειες που γηόνονται στη Γη. Μέχρι που η Γη θα γίνει ακριβώς όπως και ο ουρανός. Γι αυτό είναι σημαντικό να μην πέφτουμε στην παγίδα του μίσους, του εγωισμού, της απληστείας κλπ. Μέσα από εμάς εκφράζονται οι ενέργειες, μπορούμε να εκφράσουμε την αγάπη του Χριστού και να αποκτήσουμε την Χριστική συνείδηση, η να πέσουμε στην παγίδα της αρνητικότητας που το σύστημα στην Γη θέλει να μας επιβάλει, κρατώντας μας για πάντα στα χαμηλά πεδία.
Θυμηθείτε τα λόγια του Απολώνιου Τυανέα, του Έλληνα Χριστού όπως λένε. Δεν υπάρχει ζωή, ούτε θάνατος, παρά μόνο φαινομενικά. Η ουσία γίνεται φύση και η φύση ουσία. Απλά κάποια στιγμή γίνεσαι ορατός στο φυσικό πεδίο και μετά αόρατος. Η σύνδεση με ανώτερες διαστάσεις, δεν έχει να κάνει μόνο με την εξέλιξη μας μετά τον θάνατο, αλλά και με το τώρα μας. Όταν σκεφτόμαστε θετικά, η σκέψη μας γίνεται η υλική πραγματικότητα που θα ζήσουμε. Ο νόμος της ανταποδοτικής δικαιοσύνης , με αποτέλεσμα μια καλύτερη ζωή. Ο λόγος που φοβόμαστε τον θάνατο, είναι γιατί η ψυχή μας θυμάται εμπειρίες από τους κατώτερους κόσμους και έχει ξεχάσει τους ανώτερους. Ακόμα και στην Μπαγκαβάτ Γκιτά, το αρχαιότερο κείμενο, ο Κρίσνα λέει στον Αρτζούνα τον τρόπο να πολεμίσει για να ζήσει σε ανώτερους πλανήτες. ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ. Ο πυθαγόρας γνώριζε όλες τις ζωές του, ακόμα και σαν ορυκτό και φυτό. Το ίδιο και ο Εμπεδοκλής. Να η σύγχρονη φυσική που μας λέει πως όλα είναι δημιουργημένα από την ίδια ενέργεια, οι καρέκλες, οι πέτρες, όλα, απλά σε διαφορετική πυκνότητα. Ίσως αν αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε την ενώτητα του σύμπαντος, αν αναγνωρίσουμε το θείο, ακόμα και μέσα στον φαινομενικά εχθρό μας, που απλά βρίσκεται σε διαφορετικό σημείο εξέλιξης, ίσως τελικά να καταφέρουμε να φέρουμε τον Παράδεισο στη Γη.
Πηγές. Θιβετανική βίβλος των νεκρών, τρισδιάστατος και τετραδιάστατος κόσμος, η γέννηση και ο θάνατος των κόσμων, μεταθανάτια ζωή, μετενσάρκωση, του Νικόλαου Μαργιώρη, οι 7 επιστολές προς τους νεκρούς του Κ. Γιούνκ. Πυθαγόρεια αριθμοσοφία.
