.jpg)
(Όρκος Πυθαγορείων)
Η περίφημη Τετρακτύς του Πυθαγόρα, έχει καί πρακτική και επιστημονική εφαρμογή, αλλά και είναι ένα φιλοσοφικό και θεοσοφικό κατασκεύασμα, στήν σφαίρα του λογικού και του υπερβατικού με πολυδιάστατες ερμηνείες και συμβολισμούς οι οποίοι αποσυμβολιζόμενοι από τους μυημένους αποκαλύπτουν κοσμικές-βιολογικές-ηθικές ιδιότητες-γνώσεις.
Από τή μερική ετυμολογία τής λέξης προκύπτει ότι η Τετρακτύς είναι ένας αριθμός τέσσαρα. Ο αριθμός όμως τέσσαρα στήν εποχή τού Πυθαγόρα παριστάνονταν μέ τό τέταρτο κατά σειρά γράμμα τής Ελληνικής αλφαβήτου, τό Δέλτα (Δ). Συνεπώς η Τετρακτύς εκφράζεται στους αδαείς και αμυήτους μέ τό Δ καί συμβολίζεται μ’ ένα γεωμετρικό τρίγωνο πού όπως θά πούμε παρακάτω, είναι ισόπλευρο.
Η Τετρακτύς, κατά τόν Πορφύριο (233 μ.Χ.), είναι τό άθροισμα τών τεσσάρων πρώτων αριθμών (1+2+3+4=10). Ήταν δηλαδή η δεκάδα, πού σύμφωνα μέ τήν Πυθαγόρεια άποψη τού Ιερατικού κώδικα (όλοι οι αριθμοί αθροιζόμενοι, ανάγονται σέ μονοψήφιους), ισοδυναμεί μέ τό ΕΝ ή τή Μονάδα. Παριστάνεται δε μέ ένα ισόπλευρο τρίγωνο στό οποίο σημειώνονται οι δέκα πρώτοι αριθμοί καί οι οποίοι αθροιζόμενοι κατά πλευρά, είτε σάν αριθμοί καί γράμματα, είτε σάν λέξεις, δίνουν πάντα τή Μονάδα.
Παρατηρώντας το τριχοτομημένο Πυθαγόρειο τρίγωνο ΑΔΖ βλέπουμε ότι ενώνοντας τα σημεία τριχοτομήσεως δημιουργούνται 10 όμοια ισόπλευρα τρίγωνα ενώ λεξαριθμικώς οι πλευρές αθροίζονται σε -1-. Δηλαδή….
1+2+3+4=10=(1+0)=1
ΕΝ+ΔΥΟ+ΤΡΙΑ+ΤΕΣΣΑΡΑ=55+474+411+807=1747=(1+7+4+7)=19=(1+9)=10=(1+0)= 1
1+5+6+7=19=(1+9)=10=(1+0)=1
ΕΝ+ΠΕΝΤΕ+ΕΞ+ΕΠΤΑ=55+440+65+386=946=(9+4+6)=19=(1+9)=10=(1+0)= 1
7+8+9+4=28-(2+8)=10=(1+0)=1
ΕΠΤΑ+ΟΚΤΩ+ΕΝΝΕΑ+ΤΕΣΣΑΡΑ=386+1190+111+807=2494=(2+4+9+4)=19=(1+9)=10=(1+0)= 1.
Ο Πυθαγόρας εθεωρούσε τήν Τετρακτύν Ιερά καί επέβαλε στούς μαθητές του (Μαθηματικούς & Ακουσματικούς), τόν παρακάτω Ιερό Ορκο πρός αυτήν….
“ΟΥ ΜΑ ΤΟΝ ΑΜΕΤΕΡΑ ΓΕΝΕΑ ΠΑΡΑΔΟΝΤΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ ΠΑΓΑΝ ΑΕΝΑΟΥ ΦΥΣΙΟΣ ΡΙΖΩΜΑΤΑ ΕΧΟΥΣΑΝ”.
Η Τετρακτύς ορίζεται σάν αιώνια καί απέραντη πηγή τής Φύσεως, αλλά καί συσχετίζεται τόσο μέ τήν Ιερά Δεκάδα, όσο καί μέ τήν Αγνή Μονάδα. Οι Πυθαγόρειοι ετιμούσαν τήν Πρώτη Δεκάδα καί εθεωρούσαν ότι αυτή εκφράζεται σάν Κόσμος, Ουρανός, Θεός, Κράτος, Ατλας, Ακάμας, Ήλιος κ.α. Τό δε ΕΝ ή η Μονάς θεωρείται ως η πρώτη Αιτία τού Κρείτονος καί τού Τελείου. Είναι υπεράνω κάθε αντιθέσεως, νοουμένη ως υψίστη καί ενιαία τών πάντων Θεότης. Σάν έννοια πολυσήμαντη, δηλώνει επίσης τήν αντίθεση μέ τήν Δυάδα, τό είδος παρά τήν ύλη, τό ποιόν αίτιον παρά τό πάσχον, τό Νοητό καί Πνευματικό παρά τό αισθητό καί σωματικό. Η απόλυτος Μονάς ταυτίζεται μέ τό Θείον καί θεωρείται πηγή τών πάντων, όπως διδάσκει ο εκ των Πυθαγορείων Φιλόλαος:
” ΕΝ ΑΡΧΑ ΠΑΝΤΩΝ ” καί ” ΕΣΤΙΝ ΗΓΕΜΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΘΕΟΣ, ΕΙΣ ΑΕΙ ΕΩΝ, ΜΟΝΙΜΟΣ, ΑΚΙΝΗΤΟΣ, ΑΥΤΟΣ ΕΑΥΤΩ ΟΜΟΙΟΣ, ΕΤΕΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ “
Αν δούμε λεξαριθμικά τήν Τετρακτύν (Τετρακτύς=1626=15=6), θά παρατηρήσουμε πόσο εύστοχα ο Πυθαγόρας τήν ταύτιζε μέ τό Σύμπαν καί τόν Κόσμο (Σύμπαν=771=15=6 καί Κόσμος=600=6). Θέλησε επίσης, σάν μυημένος στίς δοξασίες τών Ορφικών, νά δηλώση μέσω τού Δ (τέσσαρα), πού αυτή περιέχει, τήν Ορφική άποψη περί των τεσσάρων πρωτογενών στοιχείων τής φύσεως (11ος Ορφικός ύμνος στόν Πάνα): Ουρανός, Θάλασσα, Χθών καί Πύρ.Αλλά τό λεξαριθμικό άθροισμα αυτών τών τεσσάρων είναι 3372=15=6. Δεν μπορούμε να μή θαυμάσουμε πόσο σοφά, ο Πυθαγόρας πού εδίδασκε ότι τό Σύμπαν είναι αριθμοί καί ότι ο Θεός αεί γεωμετρεί, τεκμηριώνει τήν Κοσμοθεώρησή του αυτή:
Ουρανός+Θάλασσα+Χθών+Πύρ=ΣΥΜΠΑΝ=ΚΟΣΜΟΣ=Δ=ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ=6!
ΠΙΝΑΞ ΑΡΙΘΜΙΤΙΚΩΝ ΤΙΜΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
Α=1 Στ=6 Ι=10 Ξ=60 Ρ=100 Χ=600
Β=2 Ζ=7 Κ=20 Ο=70 Σ=200 Ψ=700
Γ=3 Η=8 Λ=30 Π=80 Τ=300 Ω=800
Δ=4 Θ=9 Μ=40 Υ=400
Ε=5 Ν=50 Φ=500
(τα γράμματα που έχουν αριθμητικές τιμές 90, 900 δεν υπάρχουν πιά στην γλώσσα μας).
Βιβλιογραφία: Ιάμβλιχου Πυθαγορικός Βίος, Πορφυρίου Πυθαγόρας, Ιπποκράτους Δάκογλου Μυστικός Κώδικας τού Πυθαγόρα 2,
Εμμ. Παντελάκη Πυθαγόρου Χρυσά Επη
