Γράφει ο Γιώργος Στάμκος
Την Πέμπτη 29 Μαρτίου του 2001, ώρα 4:57 π.μ., η έκρηξη μιας γιγαντιαίας ηλιακής κηλίδας έστειλε στον πλανήτη μας μια πρωτοφανή γεωμαγνητική καταιγίδα, που προκάλεσε μπλακάουτ σε αρκετά συστήματα τηλεπικοινωνιών, προσφέροντας ταυτόχρονα στους κατοίκους του βόρειου ημισφαίριου τη δυνατότητα να απολαύσουν ένα μοναδικό πολύχρωμο σέλας. Αυτή η ηλιακή έκρηξη ήταν η μεγαλύτερη που καταγράφηκε ποτέ και χαρακτηρίστηκε ως φλόγα «κατηγορίας Χ», ο πιο ισχυρός προσδιορισμός των αναλαμπών-εκλάμψεων του ήλιου. Υπήρξε αποτέλεσμα μιας στεφανιαίας μαζικής εκτίναξης (Coronal Mass Ejection) του Ήλιου, που εκσφενδόνισε προς την Γη ένα σύννεφο ιονισμένου και μαγνητικού αερίου. Όταν αυτό το κύμα ιόντων προσέκρουσε στο γήινο μαγνητικό πεδίο προκάλεσε μαγνητικές θύελλες και οπτικά φαινόμενα, όπως το βόρειο σέλας, που οφείλεται στον εγκλωβισμό των φορτισμένων σωματιδίων στο μαγνητικό πεδίο της Γης. Οι γεωμαγνητικές θύελλες που ακολούθησαν προκάλεσαν διάφορες διαταραχές, θέτοντας εκτός λειτουργίας κανάλια ραδιοκυμάτων υψηλής συχνότητας και δορυφορικά συστήματα προσδιορισμού στίγματος και αύξησαν κατά 30% τις πιθανότητες διακοπών σε δίκτυα ηλεκτροδότησης. Ο Ήλιος είχε ξανακτυπήσει, πολύ δυνατά αυτή τη φορά. Δεν χτύπησε όμως μόνο τη γήινη ατμόσφαιρα, αλλά και τα μυαλά ορισμένων ευερέθιστων ανθρώπων πυροδοτώντας έτσι ακραίες ενέργειες…
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΗΛΙΟΣ
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 είδαν το φως της δημοσιότητας δύο μικρά αλλά ρηξικέλευθα άρθρα που προέβλεπαν, σε πείσμα όλων, την επερχόμενη διάλυση της κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης και την απελευθέρωση της Ανατολικής Ευρώπης και μάλιστα ακριβώς το μήνα που θα συνέβαιναν: το Νοέμβριο του 1989. Οι προβλέψεις αυτές άνηκαν στην Carol Moore και βασίζονταν στον 11ετή κύκλο των ηλιακών κηλίδων, η τελική έξαρση του οποίου υπολογίζονταν για το Νοέμβριο του 1989. Πράγματι, το Νοέμβριο του 1989 το Τείχος του Βερολίνου ήταν παρελθόν και ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ ανακοίνωνε πως οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ήταν ελεύθερες να πάρουν το δρόμο τους. Η διάλυση της κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης δεν θα αργούσε. Επρόκειτο απλώς εκπληκτικές συγκυρίες ή μήπως η Carol Moore είχε δίκιο; Μήπως η αναπάντεχη αλυσιδωτή αντίδραση εξεγέρσεων, επαναστάσεων και πολέμων της περιόδου 1989-1991, που άλλαξαν το πρόσωπο του κόσμου μας στέλνοντας τον Ψυχρό Πόλεμο στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, ήταν αποτέλεσμα της επιρροής που είχε τότε η έξαρση της ηλιακής δραστηριότητας στις ανθρώπινες κοινωνίες;
Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά αυτή την ενδιαφέρουσα υπόθεση. Στις 11 Οκτωβρίου του 1989 η εφημερίδα Washington Post δημοσίευσε ένα editorial με τίτλο Το Κύμα των Διαμαρτυριών, στο οποίο έγραφε: «Γιουγκοσλαβία, Αλγερία, Λετονία και Αρμενία, Πολωνία, Βιρμανία, Νότια Κορέα: Σ’ έναν εκπληκτικό αριθμό χωρών του εξασθενημένου Σιδηρού Παραπετάσματος, λαμβάνει χώρα ένα εκπληκτικό παγκόσμιο μοντέλο αλλαγής. Ένας μεγάλος αριθμός πολιτών που προηγουμένως ήταν τρομοκρατημένοι και απαθείς, κατέβηκαν στους δρόμους για να επιβάλουν μια συλλογική θέληση και να πιέσουν, κυρίως ειρηνικά, τα καθεστώτα τους ζητώντας αλλαγές».
Την 1η Ιανουαρίου του 1990 ένα άλλο editorial της ίδιας εφημερίδας, που είχε τίτλο Η Χρονιά της Επανάστασης, αναρωτιόταν: «Γιατί άραγε οι αλλαγές συνέβησαν τόσο γρήγορα;» Το μεγαλύτερο γεγονός του 1989 υπήρξε η επανάσταση στην Ανατολική Ευρώπη. Θα την ακολουθούσε σύντομα και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Στις 16 Δεκεμβρίου του 1989 δημοσιεύτηκε στην Washington Post μια επιστολή της ιστορικού Elizabeth L. Eisenstein, στην οποία σημειώνονταν οι ταραγμένοι «βίοι παράλληλοι» ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές επαναστάσεις του 1848 και στις επαναστάσεις στην Ανατολική Ευρώπη το 1989. Είναι η ίδια η συλλογική αίσθηση ευφορίας που επικρατούσε τότε και τώρα, σημείωνε με νόημα η έμπειρη ιστορικός. Μόνον ένας δημοσιογράφος είχε κατά λάθος τη «βλακώδη διαίσθηση» να αντιληφθεί τι συνέβαινε. Το 1991 ένας αμερικανός χρονογράφος σχολίαζε ορισμένα από τα τρελά τρέχοντα πολιτικά νέα λέγοντας: «Ή οι ηλιακές κηλίδες δεν πάνε καλά ή κάτι βάλανε μέσα στο νερό που πίνουμε!»
Ο 11ΕΤΗΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΗΛΙΑΚΩΝ ΚΗΛΙΔΩΝ
Ελάχιστα πράγματα είναι τόσο βέβαια στον πλανήτη μας όσο η ανατολή και η δύση του Ήλιου. Οι άνθρωποι πάντα πίστευαν πως ο ζωοδότης Ήλιος, που τον λάτρευαν ως θεό, ήταν αμετάβλητος και τέλειος. Για τους Χριστιανούς ο λαμπρός ηλιακός δίσκος στον καταγάλανο ουρανό της Γης συμβόλιζε τη θεϊκή δημιουργία. Καθόλου παράξενο λοιπόν που η Καθολική Εκκλησία εξοργίστηκε ακόμη περισσότερο με τον Γαλιλαίο, που πρώτος διέκρινε κηλίδες στο «άψογο» πρόσωπο του Ήλιου. Παρά την ανθρώπινη επιθυμία για τελειότητα, ο Ήλιος δεν ήταν τέλειος, αλλά αντίθετα εξαιρετικά ευμετάβλητος. Από την εποχή του Γαλιλαίου πολλοί άνθρωποι άρχισαν να παρατηρούν και να μελετούν τη μεταβλητότητα και τις διακυμάνσεις της ηλιακής δραστηριότητας, που επηρεάζει ζωτικά τον πλανήτη μας. Αυτές οι ηλιακές διακυμάνσεις προκαλούν κλιματολογικές και όχι μόνον διαταραχές στη Γη, που καμιά φορά διαρκούν για δεκαετίες.
Παρατηρώντας τις διακυμάνσεις της ηλιακής δραστηριότητας οι αστρονόμοι παρατήρησαν σ’ αυτές μια κάποια περιοδικότητα. Κατά ανεξήγητο τρόπο οι ηλιακές εξάρσεις υπάκουαν σ΄ έναν 11ετή κύκλο, που καμιά φορά όμως κυμαίνονταν από 8 ως 15 έτη. Ο 11ετής αυτός κύκλος ρυθμίζεται με τη σειρά του από έναν μεγαλύτερο κύκλο διάρκειας 314 ετών. Τις χρονιές τις έξαρσης τους μπορούν αν εμφανιστούν στην επιφάνεια του Ήλιου ακόμη και 200 ηλιακές κηλίδες. Όταν η δραστηριότητα βρίσκεται στο ναδίρ της δεν παρατηρούνται πάνω από 10-20. Που οφείλονται όμως οι ηλιακές κηλίδες, που επηρεάζουν κατά περίεργο τρόπο τον πλανήτη μας και τους κατοίκους του;
Ο Ήλιος είναι ένας πελώριος πυρηνικός αντιδραστήρας σύντηξης, που μεταστοιχειώνει τα άτομα του υδρογόνου σε ήλιο (τέσσερα άτομα υδρογόνου δημιουργούν ένα άτομο ηλίου). Η διαδικασία αυτή απελευθερώνει ασύλληπτες ποσότητες θερμότητας και φωτός. Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 ο φυσικός Hans Bethe απέδωσε για πρώτη φορά στην πυρηνική σύντηξη την πηγή της ηλιακής θερμότητας και ακτινοβολίας. Ο Bethe ισχυρίστηκε πως στο εσωτερικό του Ήλιου και των άλλων άστρων λαμβάνουν χώρα συνεχείς αντιδράσεις σύντηξης, που απελευθερώνουν τεράστια ποσά ενέργειας.
Σε αντίθεση με τη σχάση, που είναι η αντίδραση της διάσπασης των ατόμων, η σύντηξη είναι η αντίδραση των ατόμων που ενώνονται, που συγκολλούνται μέσα στον τεράστιο «φούρνο» του Ήλιου. Ο Ήλιος, εξ αιτίας του πανίσχυρου βαρυτικού του πεδίου, εύκολα συμπιέζει και συντήκει τους πυρήνες των ατόμων του υδρογόνου μετατρέποντας το σε ήλιο. Σε συνθήκες τρομακτικής πίεσης και θερμότητας οι θετικά φορτισμένοι πυρήνες του υδρογόνου κατορθώνουν να υπερνικούν την μεταξύ τους άπωση και να συνωστίζονται σε υπερβολικά μικρούς χώρους, όπου τελικά να συντήκονται παράγοντας εκπληκτικές ποσότητες θερμότητας και ακτινοβολίας.
ΗΛΙΟΣΕΙΣΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΟΛΩΝ
Όλα αυτά συμβαίνουν βέβαια στο εσωτερικό του Ήλιου, που δεν είναι παρά μια πελώρια σφαίρα πλάσματος. Το πλάσμα του Ήλιου, ένα υπέρθερμο αεριώδες σύννεφο μορίων, υφίσταται μόνον σε θερμοκρασίες άνω των 14.000.000 °C, όπου η ύλη δεν αναγνωρίζεται πλέον με τη μορφή στοιχείου, ούτε καν ατόμου! Με εξαίρεση τις στιγμιαίες λάμψεις των αστραπών –οι αστραπές απελευθερώνουν αρκετή ενέργεια για να ανάψουν ένα δισεκατομμύριο λάμπες!–, όταν η γήινη ατμόσφαιρα διαπερνάται από μεγάλες ηλεκτρικές εκκενώσεις, υπερθερμαίνεται και μεταβάλλεται σε «φευγαλέο» πλάσμα, αυτό το στοιχείο δεν υπάρχει εκ του φυσικού στη Γη. Κι όμως, «αν και μας είναι κάτι ξένο στον πλανήτη που ζούμε, ωστόσο όλη μας η ύπαρξη, κι ο ίδιος ο πλανήτης, ουσιαστικά οφείλεται στην ύπαρξη του πλάσματος. Η δημιουργία του κόσμου οφείλεται σε μια κατάσταση του πλάσματος», λέει χαρακτηριστικά ο Phil Efthimion, φυσικός του Πανεπιστημίου του Πρίνστον.
Ερευνώντας την δραστηριότητα του Ήλιου οι ηλιοσεισμολόγοι ανακάλυψαν πως οι ηλιακές κηλίδες οφείλονται στους τρομερούς τυφώνες πλάσματος, που ξεσπούν κάτω από τη θυελλώδη επιφάνεια του αστεριού μας. Κάτω από τις ηλιακές κηλίδες βρίσκονται περιστρεφόμενοι τυφώνες και δίνες ιονισμένου αερίου, τόσο μεγάλες που μπορούν άνετα να καταβροχθίσουν τον πλανήτη μας. Στις περιοχές των ηλιακών κηλίδων τα μαγνητικά πεδία γίνονται πολύ πυκνά. Από αυτές τις «ενεργές περιοχές» εμφανίζονται οι ηλιακές κηλίδες, που είναι στην ουσία εκρήξεις, κάτι σαν ηλιακοί πυρσοί που εκτοξεύουν ιονισμένα κύματα σωματιδίων προς τις εσχατιές του ηλιακού συστήματος επηρεάζοντας έντονα τον πλανήτη μας.
Υπάρχει ωστόσο και η άποψη πως η εμφάνιση των ηλιακών κηλίδων είναι αποτέλεσμα της συνεχόμενης αντιστροφής των μαγνητικών πόλων του Ήλιου! Ο David Hathaway, ένας ηλιακός φυσικός στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall, λέει χαρακτηριστικά: «Κοντά στην εποχή του ηλιακού μεγίστου οι μαγνητικοί πόλοι ανταλλάσσουν τις θέσεις τους, στην αιχμή του κύκλου των ηλιακών κηλίδων. Στην πραγματικότητα, είναι μια καλή ένδειξη ότι η κορύφωση της ηλιακής δραστηριότητας είναι πραγματικά εδώ».
Σύμφωνα με τους ηλιοσεισμολόγους οι μαγνητικοί πόλοι του Ήλιου θα παραμείνουν έτσι αντεστραμμένοι μέχρι το έτος 2012, όταν και πάλι θα αντιστραφούν. Αυτή η απότομη αναστροφή συμβαίνει στην αιχμή κάθε 11ετούς κύκλου και είναι η αιτία του.
Είναι γνωστό πως και το μαγνητικό πεδίο της Γης αντιστρέφεται αλλά με λιγότερη συχνότητα. Οι διαδοχικές αντιστροφές συμβαίνουν κατά διαστήματα από 5.000 χρόνια έως και 50 εκατομμύρια χρόνια. Η τελευταία επιβεβαιωμένη αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της Γης συνέβη πριν 740.000 χρόνια. Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν πως ο πλανήτης μας βρίσκεται στο κατώφλι μιας νέας αντιστροφής. Αν εξαιρέσει κανείς τον Τζον Σηρλ, που κραυγάζει πως η επόμενη αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της Γης θα συμβεί την άνοιξη του 2003, κανένας επιστήμονας δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει πότε ακριβώς θα συμβεί κάτι τέτοιο. Το θέμα όμως είναι πως αργά ή γρήγορα θα συμβεί. Και τότε ο πλανήτης μας δεν θα είναι αυτός που ξέραμε.
Ο ΗΛΙΟΣ ΜΑΣ ΕΡΕΘΙΖΕΙ
Η άποψη πως η δραστηριότητα των ηλιακών κηλίδων αυξάνεται και ελαττώνεται σχηματίζοντας έναν κύκλο περίπου 11 ετών, άρχισε να εδραιώνεται στα μέσα του 18ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο A. L. Tchijevsky, ένας Ρώσος καθηγητής της αστρονομίας και της βιοφυσικής που συνέχισε τις μελέτες ακόμη και μέσα στα χαρακώματα, επισήμανε πως αρκετές μάχες στην ανθρώπινη ιστορία διεχήχθηκαν όταν η ηλιακή δραστηριότητα βρισκόταν σε έξαρση, όπως συνέβη και την περίοδο του 1916-1917. Για να ελέγξει μάλιστα την υπόθεση της επίδρασης του κύκλου των ηλιακών κηλίδων στις ανθρώπινες δραστηριότητες, ο Tchijevsky σχεδίασε έναν πίνακα της Μαζικής Ανθρώπινης Ευερεθιστότητας (Mass Human Excitability) από το 500π.Χ. μέχρι το 1922μ.Χ.
Για το σκοπό αυτό ο Ρώσος επιστήμονας ερεύνησε την ιστορία 72 χωρών, καταγράφοντας σημάδια ανθρώπινης αναταραχής, όπως πόλεμούς, επαναστάσεις, εξεγέρσεις, εκστρατείες και μεταναστεύσεις. Μελετώντας όλο αυτό το υλικό ο Tchijevsky ανακάλυψε πως πάνω από το 80% των σημαντικότερων γεγονότων στην ιστορία της ανθρωπότητας, συνέβησαν μέσα σε μια το πολύ πενταετία από μια μεγάλη έξαρση της ηλιακής δραστηριότητας. Όμως αυτή η ανακάλυψη δεν βοήθησε καθόλου την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία. Υποστηρίζοντας πως η Ρώσικη Επανάσταση του 1917 έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης της ηλιακής δραστηριότητας, ο Tchijevsky ήρθε σε αντίθεση με την επίσημη θεωρία της μαρξιστικής διαλεκτικής, γεγονός που ήταν αρκετό για να τον στείλει για σχεδόν 30 χρόνια σε διάφορα Σοβιετικά κάτεργα.
Μελετώντας την επίδραση της ηλιακής δραστηριότητας στις ανθρώπινες κοινωνίες ο Tchijevsky χώρισε τον 11ετή κύκλο των ηλιακών κηλίδων σε τέσσερις περιόδους:
Περίοδος 1η: Διαρκεί περίπου τρία χρόνια στη διάρκεια των οποίων παρατηρείται ελάχιστη ηλιακή δραστηριότητα. Τα χαρακτηριστικά της είναι η ειρήνη, η έλλειψη ενότητας των μαζών, η εκλογή συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων, ο δεσποτισμός και η κυριαρχία των ελίτ.
Περίοδος 2η: Διαρκεί περίπου δύο χρόνια και παρατηρείται σταδιακή αύξηση της ηλιακής δραστηριότητας. Τα χαρακτηριστικά της είναι η αύξηση της ανθρώπινης δραστηριότητας, η εμφάνιση νέων πολιτικών ηγετών και η ανάπτυξη νέων ιδεών που προκαλούν τις κατεστημένες ελίτ.
Περίοδος 3η: Διαρκεί περίπου τρία χρόνια και παρατηρείται έξαρση της ηλιακής δραστηριότητας, που φθάνει κάποια στιγμή στο αποκορύφωμα της. Τα χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου είναι η κορύφωση της ανθρώπινης ευερεθιστότητας, οι εκλογικές επιτυχίες των φιλελεύθερων ή των ριζοσπαστικών δυνάμεων, οι μαζικές διαδηλώσεις, οι καταστολές, οι επαναστάσεις, οι πόλεμοι και γενικώς η εκτόνωση όλων των καταπιεσμένων αιτημάτων.
Περίοδος 4η: Διαρκεί περίπου τρία χρόνια και παρατηρείται μείωση της ηλιακής δραστηριότητας. Τα χαρακτηριστικά της είναι η μείωσης της ανθρώπινης ευερεθιστότητας, οι μάζες γίνονται όλο και πιο απαθείς και γενικώς τείνει να επικρατεί η ειρήνη και η κοινωνική ηρεμία.
ΣΥΜΜΑΧΕΙΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ!
Στις αρχές του 2002 βρεθήκαμε καταμεσής στην κορύφωση του τελευταίου 11ετούς ηλιακού κύκλου. Ως αποτέλεσμα είχαμε την έξαρση της ανθρώπινης ευερεθιστότητας, των μαζικών διαδηλώσεων, των επαναστάσεων και των πολέμων. Την περασμένη χρονιά συνέβησαν συγκλονιστικά γεγονότα στον πλανήτη μας: αδιανόητες τρομοκρατικές επιθέσεις στις ΗΠΑ, πόλεμος στο Αφγανιστάν, συγκρούσεις Ινδίας-Πακιστάν στο Κασμίρ, συγκρούσεις στα Σκόπια, αδιάκοπα αιματηρά επεισόδια στην Παλαιστίνη, μαζικές διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης στην Πράγα και στη Γένοβα, παγκόσμια οικονομική ύφεση, οικονομικό κραχ στην Αργεντινή κ.α.
Τα προηγούμενα έτη 2000-2001 είδαμε επίσης να λαμβάνουν χώρα σε μεγάλη ένταση στον πλανήτη μας πόλεμοι, τρομοκρατικές επιθέσεις, λαϊκές εξεγέρσεις, διαδηλώσεις και καταστολές. Υπενθυμίζω πως την περίοδο 2000-2002 η ηλιακή δραστηριότητα βρίσκεται στην κορύφωση της. Η επόμενη κορύφωση θα συμβεί το 2012μ.Χ.
Οι φοιτητές της ιστορίας αλλά και οι βετεράνοι πολιτικοί ακτιβιστές θα μπορούσαν εύκολα να ανακαλέσουν στη μνήμη τους ότι παρόμοια σε ένταση και έκταση γεγονότα συνέβησαν την περίοδο 1989-91 –το 1991 οι ηλιακές κηλίδες είχαν φθάσει στις 100!– κι επίσης το 1979 και πιο πριν το 1968. Και θα μπορούσαν επίσης να θυμηθούν και άλλες, ενδιάμεσες χρονικές περιόδους που οι λαοί βρισκόταν σε λήθαργο, υφιστάμενοι καταστολή.
Οι ακτιβιστές έχουν δει πολλές φορές λαϊκά κινήματα να εμφανίζονται ξαφνικά στο προσκήνιο, πιέζοντας για αλλαγές, να δίνουν μάχες τις οποίες κερδίζουν ή χάνουν και κατόπιν, μερικά χρόνια αργότερα, να χάνουν το δυναμισμό τους να ατροφούν και να χάνονται στην άβυσσο της ιστορίας. Έχουν δει ξεχασμένους ηγέτες να κατεβαίνουν ξαφνικά στους δρόμους με τους οπαδούς τους, προβάλλοντας πολιτικές διεκδικήσεις. Και έχουν δει ξεχασμένα κινήματα να αναβιώνουν, να γίνονται δημοφιλή, διεκδικώντας παλιά ή νέα αιτήματα. Καμιά φορά οι λόγοι αυτών των μαζικών κινητοποιήσεων είναι ξεκάθαροι. Τις περισσότερες φορές όμως οι λόγοι είναι αυθαίρετοι ακόμη και ανόητοι.
Ο ηγέτης των Ινδών Μαχάτμα Γκάντι πέτυχε τις πολιτικές του νίκες κατά της Βρετανικής αποικιοκρατίας στα τέλη της δεκαετίας του 1910, στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στα τέλη της δεκαετίας του 1930, περνώντας τις ενδιάμεσες περιόδους στις φυλακές. Ο Λεχ Βαλέσα, που έγινε ηγέτης της πολωνικής εργατικής ένωσης Solidarnost στα τέλη της δεκαετίας του 1970, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1980 στις φυλακές, για να πρωτοστατήσει το 1989 στη δημοκρατική επανάσταση στην Πολωνία. Στις ΗΠΑ στα τέλη κάθε δεκαετίας παρατηρείται μια έξαρση των κινημάτων που είναι αντιπολεμικά, αντιπυρηνικά, διεκδικούν περισσότερη ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα.
Είναι τυχαία όλα αυτά; Μάλλον όχι. Μια πιθανή εξήγηση γι΄ αυτή τη περιοδική αύξηση και μείωση της ανθρώπινης ευερεθιστότητας είναι ο 11ετής κύκλος των ηλιακών κηλίδων. Περίοδοι με υψηλή ηλιακή δραστηριότητα σχετίζονται με μεγάλη αύξηση της ανθρώπινης δραστηριότητας και ευερεθιστότητας, που οδηγεί σε πολέμους, επαναστάσεις, διαδηλώσεις και καταστολές. Περίοδοι αντίστοιχα με χαμηλή ηλιακή δραστηριότητα σχετίζονται με ησυχία και απάθεια. Υπάρχει άραγε μια σχέση ανάμεσα στην ηλιακή δραστηριότητα και στην τάση των ανθρώπων για μαζική δράση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο; Κι αν ναι, μήπως θα έπρεπε οι ακτιβιστές να χρησιμοποιήσουν αυτή τη γνώση για να οργανώσουν καλύτερα και πιο αποτελεσματικά τις κινητοποιήσεις τους; Μήπως όμως από την άλλη αυτή η γνώση χρησιμοποιείται ήδη από την εξουσία και τις ελίτ για να ελέγχουν καλύτερα και να χειραγωγούν τις μάζες;
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ Ή ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΞΑΡΣΗΣ ΤΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ
1776-79 Αμερικανική Επανάσταση
1788-91 Γαλλική Επανάσταση
1803-06 Ο Ναπολέων κατακτά την Ευρώπη
1815-17 Ήττα του Ναπολέοντα, Βραζιλία, Χιλή και Αργεντινή ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία
1828-32 Ελληνική ανεξαρτησία, επαναστάσεις σε Μεξικό, Βέλγιο, Πολωνία, Γαλλία κ.α.
1837-40 Πόλεμος του Οπίου, ανεξαρτησία του Τέξας, βρετανική εισβολή στο Αφγανιστάν
1848-51 Εξεγέρσεις και επαναστάσεις στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις
1858-61 Αμερικανικός Εμφύλιος
1869-72 Γαλλο-Πρωσικός Πόλεμος, παρισινή Κομμούνα
1883-86 Μαζικές απεργίες στις ΗΠΑ, εξέγερση στο Σουδάν
1893-95 Εξέγερση των Ζουλού, επανάσταση στην Κούβα
1905-08 Μακεδονικός αγώνας, εξεγέρσεις Νεότουρκων και Ρώσων
1916-18 Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, Ρωσική Επανάσταση
1927-31 Οικονομικό κραχ, Μουσολίνι και Χίτλερ καταλαμβάνουν την εξουσία,
1937-40 Ισπανικός εμφύλιος, Γερμανία και Ιταλία ξεκινούν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
1947-51 Ελληνικός εμφύλιος, Αραβο-Ισραηλινός Πόλεμος, Πόλεμος στην Κορέα
1957-60 Επανάσταση στην Κούβα, Γαλλο-αλγερινός Πόλεμος, Ανεξαρτησία Κύπρου
1967-69 Κορύφωση πολέμου στο Βιετνάμ, Αραβο-ισραηλινός πόλεμος, Χούντα στην Ελλάδα, αντιπολεμικές διαδηλώσεις στις ΗΠΑ, «Μάης του ‘68» στο Παρίσι, εξέγερση στην Πράγα και εισβολή Σοβιετικών στρατευμάτων
1979-82 Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράν, Πόλεμος Ιράν-Ιράκ, Σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν, πόλεμος Μ. Βρετανίας-Αργεντινής στα Φωκλαντ
ΗΛΙΑΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΙ (1984-2002)
Περίοδος Ειρήνης ή Καταστολών (1984-1986)
Οι Ισραηλινοί αποσύρονται από το Λίβανο, οι Φιλιππινέζοι απομακρύνουν το δικτάτορα Μάρκος, διαδηλώσεις στη Νότια Αφρική καταστέλλονται από το καθεστώς, οι ΗΠΑ επιταχύνουν τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών.
Περίοδος Αύξησης (1987-1988)
Έναρξη παλαιστινιακής Ιντιφάντα (Εξέγερση), οι Σοβιετικοί αποσύρονται από το Αφγανιστάν, οι Ανατολικοευρωπαίοι διαφωνούντες οργανώνονται, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ υπογράφουν συνθήκη για τους βαλλιστικούς πυραύλους.
Περίοδος Κορύφωσης (1989-1991)
Αιματηρή καταστολή της εξέγερσης των Κινέζων φοιτητών στην πλατεία Τιαν αν Μεν, ειρηνικές επαναστάσεις στην Ανατολική Ευρώπη, διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Σαντάμ Χουσείν εισβάλει στο Κουβέιτ, πόλεμος στον Περσικό Κόλπο, κατάρρευση του καθεστώτος του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, εμφύλιος πόλεμος στη Σομαλία, διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και πόλεμος στην Κροατία και στη Βοσνία.
Περίοδος Μείωσης 1992-1994
Η Τσεχοσλοβακία χωρίζεται ειρηνικά σε Τσεχία και Σλοβακία, οι Αφγανοί αντάρτες καταλαμβάνουν την Καμπούλ, γενοκτονία στη Ρουάντα, ο Μαντέλα γίνεται πρόεδρος της Νότια Αφρικής, οι Ρεπουμπλικάνοι χάνουν τις εκλογές από τους Δημοκρατικούς, ο Αραφάτ επιστρέφει στην Παλαιστίνη.
Περίοδος Ειρήνης ή Καταστολής 1995-1997
Έναρξη διαδικασιών ειρήνευσης στη Βόρεια Ιρλανδία, υπογραφή της Συνθήκης του Ντέιτον για τη Βοσνία, υπογραφή Ενδιάμεσης Συμφωνίας Ελλάδας-ΠΓΔΜ, ειρηνευτικές συμφωνίες Ισραηλινών-Παλαιστινίων, αποτυχία των αιτημάτων των ακτιβιστών στις ΗΠΑ, το ποσοστό των κρατουμένων στις ΗΠΑ είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο, Κίνα και Βόρεια Κορέα μετριάζουν τις πολεμικές απειλές τους.
Περίοδος Αύξησης (1998-99)
Ινδία και Πακιστάν προβαίνουν σε πυρηνικές δοκιμές, αυξάνονται οι συγκρούσεις της σέρβικης αστυνομίας με τον UCK, το ΝΑΤΟ επιτίθεται και βομβαρδίζει μαζικά τη Σερβία, οι Ρώσοι επαναλαμβάνουν τις προειδοποιήσεις τους για πιθανό πυρηνικό πόλεμο, εξέγερση στο Ανατολικό Τιμόρ, μεγάλες διαδηλώσεις στο Σίατλ, θρησκευτικές συγκρούσεις σε Ινδία και Ινδονησία.
Περίοδος Κορύφωσης (2000-2002)
Η συμφωνία ειρήνευσης στη Βόρεια Ιρλανδία καταρρέει, λαϊκή εξέγερση στη Σερβία και πτώση του καθεστώτος Μιλόσεβιτς, ο UCK ξεκινά ανταρτοπόλεμο στη ΠΓΔΜ, μαζικές διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης σε Πράγα και Γένοβα, αναζωπύρωση των συγκρούσεων Ισραηλινών-Παλαιστινίων, τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης και στο Πεντάγωνο με χιλιάδες νεκρούς, αμερικανική επίθεση στο Αφγανιστάν και πτώση των Ταλιμπάν, συγκρούσεις στο Κασμίρ ανάμεσα σε Ινδία και Πακιστάν…
