Αν υπήρχε Δημοκρατία, δεν θα υπήρχε φασισμός, αν υπήρχε δικαιοσύνη, δεν θα υπήρχαν δικαστήρια, και αν υπήρχε παιδεία, δεν θα υπήρχε βία. Γνωρίζω άνθρωπο, που είναι χρυσή αυγή, γιατί η... ΑΕΚ δεν πήρε πρωτάθλημα. Έχει τόσο μίσος μέσα του για την αδικία που έγινε στην ομάδα του, που ονειρεύεται πως μια νύχτα, κάποιοι με μαχαίρια θα σφάξουν όλους αυτούς που ευθύνονται για την αδικία που νιώθει. Είναι άνεργος, αλλά δεν τον πειράζει, έχει σύνταξη ο μπαμπάς, το πρόβλημα είναι το σύστημα που αδικεί την ομάδα του.
Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, άνθρωποι χωρίς παιδεία, αλλά ικανοί να βλέπουν την αδικία και την ανισότητα αυτής της κοινωνίας, από την πλευρά που ο κάθε ένας μπορεί. Κάποιος γιατί δεν θα μπορέσει ποτέ, όσο και αν εργαστεί, να αποκτήσει ένα σπίτι, κάποιος άλλος μια όμορφη γυναίκα, σεβασμό για την εργασία που κάνει, ακόμα και γιατί η ομάδα του αδικείται.
Την ίδια στιγμή, κάποιοι παρατρεχάμενοι οσφυοκάμπτες της εξουσίας, εργατοπατέρες, άνθρωποι που δεν εργάστηκαν ποτέ, βρίσκονται με βίλες.
Κάποιοι που έχουν κάνει απίστευτα σκάνδαλα, που έχουν κλέψει το δημόσιο χρήμα, που θα έπρεπε να είναι στη φυλακή, κυβερνάνε και μας κουνάνε και το δάχτυλο. Ζάμπλουτοι που χρωστάνε εκατομμύρια ποζάρουν με μοντέλα, απαιτούν να μην πληρώνουν τίποτα και φυσικά να έχουν όλες τις μεγάλες δουλειές, την στιγμή που άλλοι για ψίχουλα περνάνε την πόρτα της φυλακής, η χάνουν το σπίτι τους.
Αυτή η ανισότητα, που πάντα υπήρχε, αλλά τώρα έχει θεριέψει και βλέπουμε το τέρας όπως πραγματικά είναι, στέλνει τον αμαθή και οργισμένο πολίτη στα άκρα της λογικής.
Αν του είχαμε πει τι είναι δημοκρατία, δεν θα γινόταν φασίστας, γιατί θα ήξερε πως αυτό το πολιτικό σύστημα που πολεμά, που νομίζει ότι πολεμά, δεν είναι η δημοκρατία. Είναι μια διεφθαρμένη κομματική ολιγαρχία και φυσικά θα ζητούσε την δημοκρατία.
Όμως στα κανάλια, οι δημοσιογράφοι φωνάζουν πως πρέπει να σωθεί η δημοκρατία. Δηλαδή η ολιγαρχία που τους πληρώνει, αλλά την λένε δημοκρατία για να παραμυθιάζουν τον κόσμο.
Έτσι ο πολίτης που δεν του δόθηκε ποτέ παιδεία, που τον έμαθαν να βλέπει πρωινάδικα και τούρκικα, που τον έμαθαν να μισεί να ανοίξει ένα βιβλίο, γιατί τον ήθελαν σκλάβο, γιατί φοβόντουσαν μήπως ανακαλύψει τι πραγματικά είναι η δημοκρατία, σκέφτεται απλά, η δημοκρατία μου κλέβει τη ζωή, τα όνειρα μου, είναι άδικη, είναι κάτι κακό.
Μ αυτόν τον τρόπο περνάει στην σκοτεινή πλευρά και φυσικά εκεί, το μαχαίρι και το αίμα είναι απλή υπόθεση. Το αυγό του φιδιού έχει σπάσει και το φίδι κυκλοφορεί ελεύθερο.
Αυτό το αυγό όμως, το έθρεψε μια διεφθαρμένη ολιγαρχία, που για να σώσει το τομάρι της, δεν δίστασε να πουλήσει μια ολόκληρη χώρα, να στείλει στην αυτοκτονία χιλιάδες πολίτες, στην απόγνωση ακόμα περισσότερους, ενώ τα δικά της παιδιά, που ζουν σε λίστες, τα προστατεύει.
Δημοκρατία χωρίς δικαιοσύνη δεν υπάρχει, όπως και δικαιοσύνη χωρίς δημοκρατία. Αν λοιπόν δεν τιμωρηθούν αυτοί που έφεραν τη χώρα εδώ, αυτός ο τόπος δεν μπορεί να πάει μπροστά και θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά να πεθαίνουν αθώοι, ενώ το μίσος θα μεγαλώνει.
Θα μου πείτε τώρα, καλά όλα αυτά, άποψη σου, αλλά που κολλάει η όμορφη Αφροδίτη και ο τρομερός Κρόνος?
Ας δούμε το τραγικό γεγονός από μια άλλη σκοπιά, μια σκοπιά που μόνο λίγοι ίσως κατανοούν, αλλά και οι άλλοι, θα μπορέσουν ίσως να το νιώσουν μέσα τους.
Υπάρχει ο τρόπος να δούμε με τα μάτια του ουρανού, που ποτέ δεν λένε ψέματα. Την μέρα που ο Παύλος άφηνε το φυσικό πεδίο, από το οπλισμένο χέρι του αντιπάλου του, στον ουρανό είχαμε μια σύνοδο Αφροδίτης Κρόνου στο ζώδιο του σκοτεινού και γεμάτου πάθη Σκορπιού.
Το συναίσθημα της Αφροδίτης, δέχθηκε ένα σοκ από τον τρομερό Κρόνο. Δεν θέλω να κάνω αστρολογική ανάλυση, θέλω να κάνω μια πρόταση, να δούμε τι έχουμε να μάθουμε από αυτό το τραγικό γεγονός, από αυτόν τον δύσκολο εναγκαλισμό της τρυφερής Αφροδίτης με τον τιτάνα Κρόνο.
Το να αρχίσουμε τις κατάρες είναι εύκολο, αλλά καλύτερα να το κάνουν τα κόμματα για να μαζέψουν ψηφαλάκια παρουσιάζοντας το γεγονός μέσα από τα χρωματιστά παραμορφωτικά γυαλιά τους και φυσικά με την βοήθεια των δημοσιογράφων παπαγάλων.
Εγώ θα το δω αλλιώς, θα το δω μεταφυσικά και με αγάπη.
Δεν θα δω μια μάχη στον ουρανό ανάμεσα στην Αφροδίτη και τον Κρόνο, αλλά μια συνεργασία, μια ερωτική πράξη με σκοπό να μας δείξουν τα σκοτάδια που κουβαλά η ψυχή μας, να ρίξουν φως εκεί που δεν τολμάμε να δούμε μέσα μας.
Κι αν αυτοί είναι θεοί και δεν μπορούν να κατέβουν στον κόσμο μας, χρειαζόντουσαν δυο αγγέλους, που θα έπαιζαν το δράμα εδώ κάτω στη γη, ώστε να δούμε που πηγαίνουμε και να αλλάξουμε πορεία.
Δυο άγγελοι που ενσαρκώθηκαν, που ζούσαν φαινομενικά διαφορετικές ζωές, περιμένοντας καρτερικά την στιγμή που θα έπαιζαν την τραγωδία που θα λύτρωνε όλους εμάς.
Ο ένας άφησε τον κόσμο αυτόν και ο άλλος θα περάσει μια ζωή κόλαση. Δυο ψυχές που θυσιάστηκαν για να μας ξυπνήσουν, να καταλάβουμε το μάταιο του διχασμού, να δούμε τους ηθικούς ενόχους, αυτούς που κρύβονται πίσω από αυτά τα τραγικά γεγονότα, αυτούς που δηλητηριάζουν τις ψυχές των ανθρώπων που είναι σε απόγνωση και τους μετατρέπουν σε δολοφόνους.
Το θέμα είναι αν θα καταλάβουμε και θα λυτρωθούμε από τους πραγματικούς δαίμονες, η θα πάει χαμένη η θυσία και θα παίξουμε το παιχνίδι των επικυρίαρχων, σφάζοντας ο ένας τον άλλον, κάνοντας τον Παύλο, την Αφροδίτη, αλλά ακόμα και αυτόν τον τρομερό Κρόνο, να μας αφήσουν μόνους στην τραγική μας μοίρα.
Ξέρω πως πολλοί θα τσατιστείτε, που μεταμορφώνω έναν δολοφόνο σε άγγελο, ελπίζω να γνωρίζεται την ποιητική άδεια και πως αν αφήσουμε τα γήινα πάθη, αν μπορέσουμε να δούμε από μια άλλη οπτική, από κάπου πιο ψηλά, ίσως δούμε πράγματα, που από δω κάτω μοιάζουν αδιανόητα.
Όπως και να έχει, το μίσος το σπέρνουν κάποιοι που είναι καλά κρυμμένοι πίσω από τους άτυχους πρωταγωνιστές.
Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, άνθρωποι χωρίς παιδεία, αλλά ικανοί να βλέπουν την αδικία και την ανισότητα αυτής της κοινωνίας, από την πλευρά που ο κάθε ένας μπορεί. Κάποιος γιατί δεν θα μπορέσει ποτέ, όσο και αν εργαστεί, να αποκτήσει ένα σπίτι, κάποιος άλλος μια όμορφη γυναίκα, σεβασμό για την εργασία που κάνει, ακόμα και γιατί η ομάδα του αδικείται.
Την ίδια στιγμή, κάποιοι παρατρεχάμενοι οσφυοκάμπτες της εξουσίας, εργατοπατέρες, άνθρωποι που δεν εργάστηκαν ποτέ, βρίσκονται με βίλες.
Κάποιοι που έχουν κάνει απίστευτα σκάνδαλα, που έχουν κλέψει το δημόσιο χρήμα, που θα έπρεπε να είναι στη φυλακή, κυβερνάνε και μας κουνάνε και το δάχτυλο. Ζάμπλουτοι που χρωστάνε εκατομμύρια ποζάρουν με μοντέλα, απαιτούν να μην πληρώνουν τίποτα και φυσικά να έχουν όλες τις μεγάλες δουλειές, την στιγμή που άλλοι για ψίχουλα περνάνε την πόρτα της φυλακής, η χάνουν το σπίτι τους.
Αυτή η ανισότητα, που πάντα υπήρχε, αλλά τώρα έχει θεριέψει και βλέπουμε το τέρας όπως πραγματικά είναι, στέλνει τον αμαθή και οργισμένο πολίτη στα άκρα της λογικής.
Αν του είχαμε πει τι είναι δημοκρατία, δεν θα γινόταν φασίστας, γιατί θα ήξερε πως αυτό το πολιτικό σύστημα που πολεμά, που νομίζει ότι πολεμά, δεν είναι η δημοκρατία. Είναι μια διεφθαρμένη κομματική ολιγαρχία και φυσικά θα ζητούσε την δημοκρατία.
Όμως στα κανάλια, οι δημοσιογράφοι φωνάζουν πως πρέπει να σωθεί η δημοκρατία. Δηλαδή η ολιγαρχία που τους πληρώνει, αλλά την λένε δημοκρατία για να παραμυθιάζουν τον κόσμο.
Έτσι ο πολίτης που δεν του δόθηκε ποτέ παιδεία, που τον έμαθαν να βλέπει πρωινάδικα και τούρκικα, που τον έμαθαν να μισεί να ανοίξει ένα βιβλίο, γιατί τον ήθελαν σκλάβο, γιατί φοβόντουσαν μήπως ανακαλύψει τι πραγματικά είναι η δημοκρατία, σκέφτεται απλά, η δημοκρατία μου κλέβει τη ζωή, τα όνειρα μου, είναι άδικη, είναι κάτι κακό.
Μ αυτόν τον τρόπο περνάει στην σκοτεινή πλευρά και φυσικά εκεί, το μαχαίρι και το αίμα είναι απλή υπόθεση. Το αυγό του φιδιού έχει σπάσει και το φίδι κυκλοφορεί ελεύθερο.
Αυτό το αυγό όμως, το έθρεψε μια διεφθαρμένη ολιγαρχία, που για να σώσει το τομάρι της, δεν δίστασε να πουλήσει μια ολόκληρη χώρα, να στείλει στην αυτοκτονία χιλιάδες πολίτες, στην απόγνωση ακόμα περισσότερους, ενώ τα δικά της παιδιά, που ζουν σε λίστες, τα προστατεύει.
Δημοκρατία χωρίς δικαιοσύνη δεν υπάρχει, όπως και δικαιοσύνη χωρίς δημοκρατία. Αν λοιπόν δεν τιμωρηθούν αυτοί που έφεραν τη χώρα εδώ, αυτός ο τόπος δεν μπορεί να πάει μπροστά και θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά να πεθαίνουν αθώοι, ενώ το μίσος θα μεγαλώνει.
Θα μου πείτε τώρα, καλά όλα αυτά, άποψη σου, αλλά που κολλάει η όμορφη Αφροδίτη και ο τρομερός Κρόνος?
Ας δούμε το τραγικό γεγονός από μια άλλη σκοπιά, μια σκοπιά που μόνο λίγοι ίσως κατανοούν, αλλά και οι άλλοι, θα μπορέσουν ίσως να το νιώσουν μέσα τους.
Υπάρχει ο τρόπος να δούμε με τα μάτια του ουρανού, που ποτέ δεν λένε ψέματα. Την μέρα που ο Παύλος άφηνε το φυσικό πεδίο, από το οπλισμένο χέρι του αντιπάλου του, στον ουρανό είχαμε μια σύνοδο Αφροδίτης Κρόνου στο ζώδιο του σκοτεινού και γεμάτου πάθη Σκορπιού.
Το συναίσθημα της Αφροδίτης, δέχθηκε ένα σοκ από τον τρομερό Κρόνο. Δεν θέλω να κάνω αστρολογική ανάλυση, θέλω να κάνω μια πρόταση, να δούμε τι έχουμε να μάθουμε από αυτό το τραγικό γεγονός, από αυτόν τον δύσκολο εναγκαλισμό της τρυφερής Αφροδίτης με τον τιτάνα Κρόνο.
Το να αρχίσουμε τις κατάρες είναι εύκολο, αλλά καλύτερα να το κάνουν τα κόμματα για να μαζέψουν ψηφαλάκια παρουσιάζοντας το γεγονός μέσα από τα χρωματιστά παραμορφωτικά γυαλιά τους και φυσικά με την βοήθεια των δημοσιογράφων παπαγάλων.
Εγώ θα το δω αλλιώς, θα το δω μεταφυσικά και με αγάπη.
Δεν θα δω μια μάχη στον ουρανό ανάμεσα στην Αφροδίτη και τον Κρόνο, αλλά μια συνεργασία, μια ερωτική πράξη με σκοπό να μας δείξουν τα σκοτάδια που κουβαλά η ψυχή μας, να ρίξουν φως εκεί που δεν τολμάμε να δούμε μέσα μας.
Κι αν αυτοί είναι θεοί και δεν μπορούν να κατέβουν στον κόσμο μας, χρειαζόντουσαν δυο αγγέλους, που θα έπαιζαν το δράμα εδώ κάτω στη γη, ώστε να δούμε που πηγαίνουμε και να αλλάξουμε πορεία.
Δυο άγγελοι που ενσαρκώθηκαν, που ζούσαν φαινομενικά διαφορετικές ζωές, περιμένοντας καρτερικά την στιγμή που θα έπαιζαν την τραγωδία που θα λύτρωνε όλους εμάς.
Ο ένας άφησε τον κόσμο αυτόν και ο άλλος θα περάσει μια ζωή κόλαση. Δυο ψυχές που θυσιάστηκαν για να μας ξυπνήσουν, να καταλάβουμε το μάταιο του διχασμού, να δούμε τους ηθικούς ενόχους, αυτούς που κρύβονται πίσω από αυτά τα τραγικά γεγονότα, αυτούς που δηλητηριάζουν τις ψυχές των ανθρώπων που είναι σε απόγνωση και τους μετατρέπουν σε δολοφόνους.
Το θέμα είναι αν θα καταλάβουμε και θα λυτρωθούμε από τους πραγματικούς δαίμονες, η θα πάει χαμένη η θυσία και θα παίξουμε το παιχνίδι των επικυρίαρχων, σφάζοντας ο ένας τον άλλον, κάνοντας τον Παύλο, την Αφροδίτη, αλλά ακόμα και αυτόν τον τρομερό Κρόνο, να μας αφήσουν μόνους στην τραγική μας μοίρα.
Ξέρω πως πολλοί θα τσατιστείτε, που μεταμορφώνω έναν δολοφόνο σε άγγελο, ελπίζω να γνωρίζεται την ποιητική άδεια και πως αν αφήσουμε τα γήινα πάθη, αν μπορέσουμε να δούμε από μια άλλη οπτική, από κάπου πιο ψηλά, ίσως δούμε πράγματα, που από δω κάτω μοιάζουν αδιανόητα.
Όπως και να έχει, το μίσος το σπέρνουν κάποιοι που είναι καλά κρυμμένοι πίσω από τους άτυχους πρωταγωνιστές.
